O συγγραφέας του Born To Run, Christopher McDougall

H ελληνική έκδοση του βιβλίου που κυκλοφόρησε από την Key Books

The post Είμαστε γεννημένοι για να τρέχουμε; appeared first on POPAGANDA.

Jorge Munoz

 

Θάνος Στασινός

The post Ένας από τους σπουδαιότερους σεφ της Βαρκελώνης προσγειώνεται στην Αθήνα appeared first on POPAGANDA.

Μάρμαρο και γκρι μωσαϊκό που παραπέμπουν στη δεκαετία του ΄70, αλλά με πιο φρέσκια μίνιμαλ ματιά, περιμετρική τζαμαρία, η οποία αρχίζει από το πάτωμα και καταλήγει στο ταβάνι, για να μην εμποδίζει το βλέμμα προς το δρόμο κι ένας σπιτίσιος άσπρος πάγκος με μπουκάλια από ποτά και καλάθια με φρέσκα φρούτα. Άνετες μαύρες καρέκλες, ορθογώνια λιτά γκρι τραπέζια, πιάτα hand made στους ίδιους χρωματικούς τόνους να θυμίζουν τον καλό ίσκιο του Πbox. Και πως θα γινόταν να μη μεταφερθεί η χαλαρή αύρα του κηφισιώτικου food bar, άλλωστε, αφού ιδιοκτήτης του Nolan είναι ο Κώστας Πισσιώτης (συνιδιοκτήτης του Πbox) που βάζει σε ότι καταπιάνεται, σα σφραγίδα, την ασυναγώνιστα καλή του διάθεση.

Με βάση αυτό, εξάλλου, γεννήθηκε η ιδέα του Nolan. Να τονώσει το κέφι του μια δύσκολη μέρα ζητούσε ο Κώστας, όταν απευθύνθηκε στο σεφ Σωτήρη Κοντιζά, ζητώντας του ένα εμψυχωτικό πιάτο. Ο δεύτερος ανταποκρίθηκε δημιουργώντας μια-  ετερόκλητη με την πρώτη ματιά- σύνθεση από σταμναγκάθι, dashi (ζωμό-βάση της ιαπωνικής κουζίνας από καπνιστή παλαμίδα), γαρίδες και σουτζούκι που λειτούργησε αφενός ανακουφιστικά, αφετέρου δημιουργικά. Κυρίως, μάλιστα δημιουργικά, καθώς εκείνη τη στιγμή ο Κώστας Πισσιώτης συνέλαβε την ιδέα ενός εστιατορίου που η φιλοσοφία και το στήριγμά του θα είναι ο ίδιος ο σεφ του. Όχι κάποια συγκεκριμένη κουζίνα ή μίξη γαστρονομικών τάσεων, αλλά η έμπνευση, η αγάπη και η τεχνική του μάγειρα, η οποία (αυτή τη φορά) θα λειτουργούσε ως η κινητήριος δύναμη ενός τολμηρού εγχειρήματος. Όπως η καρδιά στο σώμα.

Ο ταλαντούχος Σωτήρης Κοντιζάς ήταν η ιδανική περίπτωση, όχι μόνο λόγω της προηγούμενης πολύτιμης εμπειρίας του, της τεχνικής και της εκπαίδευσής του, αλλά επειδή από παιδί, λόγω της Γιαπωνέζας μητέρας του, μυήθηκε στην κουζίνα της Άπω Ανατολής, με προσθήκες όμως και πινελιές ελληνικές. Κι αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό του, που τόσο καθάρια μίλησε στην ψυχή του, εδώ στο Nolan βρήκε την ευκαιρία να μεγαλουργήσει. Από την κουζίνα βγαίνουν ποιήματα όπως τα καμένα λάχανα και κουνουπίδια με καρύδια και ξερό ανθότυρο Μπαμπούνη από την ορεινή Αγιασσό της Νάξου (βουτυράτο, με μια υποψία γεύσης από ροκφόρ και έντονο άρωμα), αλλά και τα steamed buns με φρέσκο λουκάνικο και kimchi, δηλαδή, μια τροφαντή, αφράτη φούσκα από ζύμη με κρεατένια γέμιση, παρέα με την πιο γευστική, πικάντικη και αυθεντική κορεάτικη λαχανοσαλάτα που μπορεί να δοκιμάσει κανείς αυτή τη στιγμή στην Αθήνα.

Το θαύμα δεν τελειώνει όμως εδώ. Το γευστικό υποσυνείδητο έρχεται να αναστατώσει μια βιετναμέζικη κοτόσουπα: διάφανα noodles ρυζιού σε κίτρινο λεμονάτο ζωμό, με τραγανό κόλιανδρο, κόκκινο τσίλι, δυο λιλιπούτεια μπούτια κοτόπουλου και ένα παστό αυγό μάτι (!). Το πιρούνι σπάει τον κρόκο κι αυτός, με βιασύνη, ξεχύνεται στη ζεστή κοτόσουπα, δημιουργώντας ένα εξαιρετικά πρωτότυπο και γρήγορο αυγολέμονο. Στη συνέχεια, αλλαγή σκυτάλης: αρχικά ένα φρεσκότατο μαγιάτικο ξαπλωμένο σε φέτες από ραπανάκι και λαχανικά, γαρνιρισμένο με σως από σόγια και extra τριμμένο ραπανάκι, έρχεται να τσιμπήσει τη γλώσσα με τη σπιρτάδα του, ενώ κατόπιν το best seller πιάτο του Nolan, το NFC καταφθάνει με αποστολή να θυμίσει μια αγαπημένη εφηβική γαστρονομική παρασπονδία. Το Nolan Fried Chicken φέρνει στην επιφάνεια, με επιτυχία, εκείνη τη γλυκιά ενοχή της απόλαυσης του τηγανητού κοτόπουλου, που αυτή τη φορά όμως έχει παναριστεί με panko (γιαπωνέζικη γαλέτα) και σερβίρεται σε βαθύ μπωλ με μπόλικα καταπράσινα λαχανικά. 

Βιετναμέζικη κοτόσουπα

Σταμναγκάθι με σουτζούκι και γαρίδες

Κάθε πιάτο περιέχει ακριβώς αυτό που περιγράφεται στο μενού, χωρίς γαρνιτούρα, καθώς η φιλοσοφία του Nolan έχει ξεκάθαρη ροπή στην ανάδειξη των απλών υλικών και της δυναμικής που έχει το κάθε πιάτο, χωρίς φτιασίδια. Φυσικά, για όποιον επιθυμεί συνοδευτικό υπάρχει η επιλογή ανάμεσα σε βελούδινο πουρέ, λαχανικά ή ρύζι ατμού, το οποίο μάλιστα «κυκλοφορεί» σκεπασμένο από μια πούδρα τηγανητού κουνουπιδιού που το κάνει λιγότερο φλατ. Όλα τα παραπάνω συνοδεύονται από μια ενδιαφέρουσα λίστα κρασιών.

Τον όμορφο κύκλο των απολαύσεων κλείνουν δύο γλυκά, προορισμένα να ικανοποιήσουν τόσο τις απαιτήσεις όσων τείνουν στις ανάλαφρες γεύσεις, όσο κι εκείνων που προτιμούν τις πιο στιβαρές. 

Ένα παγωμένο άσπρο μπωλ που περιέχει σπασμένες κατάλευκες πλάκες από μαρέγκα, ένα πράσινο χιόνι από εκχειλισμένα βότανα, αρώματα εσπεριδοειδών και, ως βάση, μια αγνή κρέμα κάσταρντ είναι το πρώτο. Πρόκειται για μια οπτικά θεσπέσια επιλογή με μαγικά παράδοξα σχήματα, σαν πίνακα του Μπασκιά, στην πιο μποέμ εκδοχή του, με ευεργετικά μαγικές ιδιότητες: κάθε μπουκιά ξεπλένει τον ουρανίσκο και σε κάνει να χαμογελάς ακόμη περισσότερο. 

Τόνος με ραπανάκια

Ομελέτα

Το δεύτερο γλυκό έρχεται επίσης σερβιρισμένο σαν να είναι παλέτα ζωγράφου. Σε ρηχό πιάτο, μια μπάρα από κρέμα ζάχαρης με ρούμι, πασπαλισμένη με καφέ ρομπούστο για να ενταθεί λίγο η αγριάδα της, αγκαλιασμένη από μια συγκλονιστική σως μελάσας, προορισμένη να προκαλέσει κύματα θαλπωρής. 

Αν καλοσκεφτεί κάποιος τι ακριβώς προσφέρει το Nolan στο αθηναϊκό γαστρονομικό σκηνικό, σίγουρα θα σταθεί στο ότι η μοναδική του ποιότητα και πρωτοτυπία το καθιστά εστιατόριο που θα μπορούσε να σταθεί επάξια σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Πρώτα από όλα διότι παίρνει την κληρονομιά από παραδοσιακές κουζίνες (εν προκειμένω την ασιατική και την ελληνική) και με αστραφτερή τόλμη, οικείο εξωτισμό και ατόφια έμπνευση κάνει τη διαφορά σε ένα αστικό κέντρο, το οποίο δείχνει να βουλιάζει από το street food περιορισμένων διαστάσεων (σουβλάκι-μπέργκερ-πίτα με φύλλο και πάλι από την αρχή). Δεύτερον, επειδή διαθέτει σεφ που βγαίνει στη σάλα και ρωτά με γνήσιο ενδιαφέρον, σεμνότητα και λίγο τρακ τους πελάτες πως τους φάνηκε το φαγητό του. Και τρίτον, γιατί είναι αυστηρά, αδιαπραγμάτευτα non-smoking.

NFC (Nolan Fried Chicken)

Το εστιατόριο με το διεθνές όνομα (το δανείστηκε από το διάσημο σκηνοθέτη Christopher Nolan, γνωστό κυρίως από την τριλογία του Batman) έχει μόνο ένα θέμα που αφορά στην άμεση επέκταση του χώρου, καθώς η ζήτηση είναι ήδη μεγάλη. Πιθανόν επειδή το Nolan, πέρα από την εξαιρετική του κουζίνα, αποτελεί  από μόνο του μια ένδειξη στοργής που τόσο απουσιάζει σε τέτοιους δύσκολους και ανασφαλείς καιρούς. «Αυτό θα λυθεί μέσα στον προσεχή μήνα με προσθήκη σκέπαστρου και τραπεζιών στον εξωτερικό χώρο» ενημερώνει ο, πάντα χαμογελαστός, Κώστας Πισσιώτης. Ο οποίος, όπως κάθε ικανός οικοδεσπότης, καθώς φεύγουν οι πελάτες τους ξεπροβοδίζει λέγοντας «θα χαρώ να σας ξαναδώ», με μάτια που λάμπουν, βάζοντας ασυναίσθητα το χέρι στην καρδιά του. Επειδή το εννοεί.

Βουλής 31-33, Σύνταγμα, τηλ.: 210.3243545

The post Nolan – H νέα γαστρονομική έκπληξη του κέντρου appeared first on POPAGANDA.

L‘ Abreuvoir, στα γαλλικά, είναι η ποτίστρα για τα άλογα. Το αντικείμενο αυτό ξεχωρίζει και είναι ιδιαίτερο γιατί «απευθύνεται» σε κάτι ιδιαίτερο. Ένα ζώο υπέροχο και περήφανο, που δεν πίνει νερό από οπουδήποτε ούτε επιθυμεί να το μοιράζεται με άλλα. Η επιλογή λοιπόν της συγκεκριμένης λέξης, ως όνομα για το φημισμένο γαλλικό εστιατόριο της οδού Ξενοκράτους, κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Και το σήμα με το μαύρο άλογο σε λευκό φόντο επιλέχτηκε ακριβώς για να αποτελέσει μια διαρκή υπενθύμιση της γαστρονομικής του αξίας.

Πολλοί γνωρίζουν ότι το Abreuvoir λειτούργησε πρώτη φορά το 1965, όταν ο Αλέξης Κότσης και η σύζυγός του Γιάννα ανακάλυψαν το χώρο στο Κολωνάκι και τον ερωτεύτηκαν. Λίγοι όμως ξέρουν ότι το όραμα της δημιουργίας ενός εστιατορίου με γαλλικές γεύσεις ξεκίνησε πολύ νωρίτερα, στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας. Εκεί, ο κος Κότσης, νεοφερμένος μάγειρας  τότε από τη Γαλλία, μαγείρευε για λογαριασμό της εταιρείας παραγωγής αλουμινίου «Πεσινέ» (Pechiney), γεύσεις με παριζιάνικο αέρα. Βλέποντας καθημερινά την ικανοποίηση στα πρόσωπα των εργαζομένων και αντιλαμβανόμενος το κενό που υπήρχε στην πρωτεύουσα, σύντομα αποφάσισε μαζί με τη σύζυγό του να επιχειρήσουν το μεγάλο άλμα: τη δημιουργία ενός εστιατορίου με γαλλικό προσανατολισμό. Και αστική κουλτούρα. Για όποιον ρομαντικό ακούσει αυτή την ιστορία είναι εύκολο να φανταστεί το νεαρό ζευγάρι να στέκεται πιασμένο χέρι, χέρι μπροστά από τη τζαμαρία ενός άδειου καταστήματος και να ονειρεύεται. Μόνο που τότε απέξω ήταν χωματόδρομος (που τον σκέπαζε αναγκαστικά με χαλίκι ο ιδιοκτήτης) και δίπλα υπήρχαν ακόμη πρόβατα που βοσκούσαν!

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Με συγκλονιστικά μαγειρέματα, με δυσκολίες, αλλά και  με απίστευτες χαρές. Σήμερα η επιχείρηση έχει περάσει στα χέρια των παιδιών. Του Σπύρου και της Κλαίρης, οι οποίοι τηρούν την παράδοση έχοντας όμως ταυτόχρονα το βλέμμα τους στο μέλλον. «Κάθε φορά που ο πελάτης χαλαρώνει και απολαμβάνει το φαγητό του χαμογελώντας, είναι για μένα ευτυχία» εξομολογείται ο κ. Κότσης, ο νεώτερος. Για να συμπληρώσει αμέσως «Φυσικά και υπάρχουν δυσκολίες. Ζούμε όλοι τις συνέπειες μιας κρίσης που τραβάει εις μάκρος. Η απάντησή μας σε αυτή την πρόκληση όμως είναι η ποιότητα. Θα σας φανεί περίεργο αλλά τώρα, περισσότερο από ποτέ, αντιλαμβάνομαι την ποιοτική αναβάθμιση του εστιατορίου ως το μόνο στόχο». Για εκείνον, πλέον, αφού το dining out είναι τρόπος διασκέδασης και τα χρήματα δεν επιτρέπουν άσκοπη σπατάλη, γίνεται καθήκον το να μπορεί να προσφέρει το καλύτερο προϊόν. Με ένα εμμονικό τρόπο -θα μπορούσες να τον πεις και έρωτα- αναζητά με πάθος τις πρώτες ύλες για τα πιάτα του L’Abreuvoir. Κι όταν τις βρίσκει, οι σεφ αναλαμβάνουν να δημιουργήσουν τις συνταγές της κλασικής γαλλικής κουζίνας στις οποίες στηρίζεται η φήμη, αλλά και η ακλόνητη εμπιστοσύνη των θαυμαστών του εστιατορίου.

Στην ερώτηση τι προτιμά να τρώει απαντά με σιγουριά «Από το μενού αγαπώ τα μπουτάκια βατράχων à la provençale (μαγειρεμένα δηλαδή με τον τρόπο της Προβηγκίας, χωριάτικα), καθώς είναι ένα πιάτο που δεν μπορείς να το βρεις αλλού. Μου αρέσει ακόμη το πιπεράτο φιλέτο, η σως του είναι βελούδινη. Επίσης, προτιμώ και μια νέα μας πρόταση, τη φραγκόκοτα με τρούφες. Μια πραγματικά ιδιαίτερη γεύση για εκπαιδευμένους ουρανίσκους». Σκύβει και σημειώνει κάτι για τη λίστα κρασιών που είναι και το μεγάλο του πάθος – το κελάρι διαθέτει  εκατοντάδες ετικέτες, ειδικά από τον κλασικό γαλλικό αμπελώνα. Την ίδια στιγμή, δίπλα στο διάδρομο, έρχεται αθόρυβα ένα μεταλλικό έπιπλο. Κάτι ενδιάμεσα σε τραπέζι, φορητή κουζίνα και ντουλάπι, ειδικά σχεδιασμένο για να κατασκευαστούν οι περίφημες crêpe suzette (πορτοκαλένιες κρέπες με Grand Marnier και ζάχαρη). Ο σερβιτόρος, σε ρόλο ταχυδακτυλουργού, με σβέλτες κινήσεις παρασκευάζει ένα από τα πιο αυθεντικά γαλλικά επιδόρπια, μπροστά στο ζευγάρι που το παρήγγειλε και παρακολουθεί ενθουσιασμένο τη διαδικασία. Ένα μεθυστικό άρωμα εσπεριδοειδών και βουτύρου πλημμυρίζει τη σάλα.

Κι εκεί γίνεται η αποκάλυψη: Το «μυστικό» της επιτυχίας του αυστηρά αντικαπνιστικού L’Abreuvoir δεν βρίσκεται μόνο στον μελωμένο coq au vin (κρασάτο κόκορα), στο τρυφερό châteaubriand (η «καρδιά» του μοσχαρίσιου φιλέτου στο πιο χοντρό του σημείο) και στις ρουστίκ, μαγειρεμένες με βούτυρο, γλώσσες meuniere, αλλά στην ατμόσφαιρα του εστιατορίου. Στην αύρα που έχει αποκτήσει ο χώρος, καθώς ο χρόνος κυλά, στην ειλικρίνεια των προθέσεων και στο σεβασμό απέναντι στον πελάτη. Αυτά τα χαρακτηριστικά του είναι που εγγυώνται για την πίστη των θαυμαστών του. Στο L’Abreuvoir το στίγμα δίνει η τέχνη στον τρόπο κι όχι μόνο στο αποτέλεσμα. Κι αυτό από μόνο  του είναι μεγάλος πλούτος.

Στο ποτήρι αστράφτει το γλυκό κρασί Samos Doux, παραγωγής 2014, που έρχεται για να πλαισιώσει το σοφά ψημένο φουαγκρά. Οι γεύσεις και οι μυρωδιές συνεπαίρνουν τον νου. Κι είναι σαν να βλέπεις απέναντί σου τον θρυλικό Peter Ustinov να επιμένει πεισματικά να παραγγείλει εδώ το αγαπημένο του πιάτο και τίποτε άλλο. Ή τον Sean Connery σε παλαιότερη επίσκεψή του στην Αθήνα να παριστάνει τον κουτσό Μαθουσάλα, προκειμένου να ξεγελάσει τους παπαράτσι οι οποίοι καραδοκούν προκειμένου να τον φωτογραφήσουν μαζί με τη σύζυγό του την ώρα του δείπνου. Τέτοιες ιστορίες ζωντανεύουν εύκολα μπροστά στα μάτια σου.

Η ώρα περνά αλλά η τυπικότητα του πρωτοκόλλου στο σέρβις παραμένει άψογη. Μια μαρέγκα με πραλίνα κάστανο και ρόδι προσγειώνεται στο τραπέζι συνοδευόμενη από Vinsanto Χατζηδάκη. Κι είναι σαν να ακούς τη μελωδία ενός βαλς. Ναι, ενός τέτοιου ξεχωριστού μουσικού είδους παλαιάς κοπής. Το οποίο όμως μπορεί να σε κάνει να χορεύεις μέχρι το πρωί, γεμίζοντας την ψυχή σου ευτυχία. Κι οι νότες σου δείχνουν ότι το συμπέρασμα βρίσκεται μπροστά στα μάτια σου. Αδιαπραγμάτευτο. Το L’Abreuvoir προορίζεται για εκείνη τη σημαντική περίσταση, την μοναδική στιγμή που γίνεται έντονη η αίσθηση ότι εκτιμάς όσο τίποτε άλλο τη ζωή. 

L’Abreuvoir, Ξενοκράτους 51, τηλ. 210.72.29.106 – 210.72.29.061

The post L’ Abreuvoir: Το παλιότερο Γαλλικό εστιατόριο της Αθήνας έχει σήμα του ένα άλογο appeared first on POPAGANDA.

Παραμονές Τσικνοπέμπτης και δύο αμείλικτα ερωτήματα ζητούν επείγουσα απάντηση: Τι θα φάμε και που θα πάμε (προφανώς η απάντηση «με ποιους» έχει ήδη δοθεί νωρίτερα και σε κάθε περίπτωση δεν είναι της παρούσης).

Σε ότι αφορά στο πρώτο ερώτημα, πρόσφατα αυτοσχέδια γκάλοπ, αλλά και μακρόχρονη παρατήρηση των διατροφικών συνηθειών των κατοίκων της πρωτεύουσας,  έχουν αποδείξει ότι το κοινό έχει μια σαφή τάση προς τα σουβλάκια (καλαμάκια κι όχι ξεχειλωμένα πιτόγυρα). Οι αντιστάσεις του φαίνεται να κάμπτονται εξίσου δραματικά στη σκέψη και στη θέα μιας ζουμερής μπριζόλας.

Σχετικά με το που, ταβέρνες, μεζεδοπωλεία, εστιατόρια, μπιστρό κεντρικά ή συνοικιακά, αναλαμβάνουν να δώσουν τη λύση, ενώ ακόμη και έξω από πολλά μπαράκια ή café, ειδικά σε όσα διαθέτουν πεζόδρομο, θα στηθούν πρόχειρες  ψησταριές για περαστικούς και θαμώνες.

Τι γίνεται όμως με όσους έχουν επιλέξει μια διαφορετική προσέγγιση στη διατροφή τους διότι, λόγου χάρη, έχουν ασπαστεί με πάθος τις βασικές αρχές της yoga ή ακόμη και με εκείνους που αγανακτούν στη σκέψη της υπερπροσφοράς των ναών του κρέατος και στη γεμάτη τσίκνα ατμόσφαιρα;

Το Αβοκάντο στην Οδό Νίκης

Ευτυχώς η ελληνική κουζίνα, αλλά και οι σύγχρονες διατροφικές τάσεις που κυκλοφορούν στην πόλη διαθέτουν νόστιμες εναλλακτικές προτάσεις. Οι οποίες δεν περιορίζονται σε μια σκέτη (και μάλλον πληκτική) σαλάτα. Για παράδειγμα, οι συνειδητοποιημένοι vegans, αλλά και οι άνθρωποι που γνωρίζουν να εκτιμούν ένα αξιόλογο μενού, έχουν αναδείξει εδώ και αρκετό καιρό το αρμονικά λιτό Αβοκάντο (Νίκης 30, 210-3237878) σε  κορυφαίο χορτοφαγικό spot. Η μικρή του σάλα μοσχοβολά με αρώματα από όλες τις κουζίνες του κόσμου, ενώ οι προτάσεις του βασίζονται εξ’ ολοκλήρου σε φρέσκα και αγνά προϊόντα. Προσωπική all time classic επιλογή το ρύζι Om Shanti με αέρινο basmati, γάλα καρύδας, μια δόση από απαλό κίτρινο κάρυ και λευκά μικρά φασόλια, το Forest Burger (Τσικνοπέμπτη, γαρ) από μανιτάρια και παρμεζάνα και το smoothie Ginger Passion, με καρότο, μήλο, παντζάρι και τζίντζερ.

Κρητική pizza στο Wild in The City.

Για τις μεσημεριανές λιγούρες μιας κρεατοφαγικής κατά τα άλλα μέρας, λίγο πιο κάτω στην ίδια γειτονιά, μέσα στη στοά Μπολάνη βρίσκεται το αγαπημένο πια Wild in the city (Στοά Μπολάνη, Βουλής 7, 210-3315776) ο πρεσβευτής του clean eating στην Αθήνα. Επειδή το κλίμα προστάζει την κατανάλωση πρωτεΐνης ιδανική επιλογή αναδεικνύονται τα αυγά μάτια, με πάστα από γλυκοπατάτα ή/και κολοκυθάκι, βουτυρένιο αβοκάντο, ελιά, κάπαρη, ψωμί από αμύγδαλο (με δικό τους προζύμι από κεφίρ), κατσικίσια φέτα  και απάκι. Ταιριάζει πολύ με την μπύρα Daura, χωρίς γλουτένη, της ετικέτας Estella, ενώ για επιδόρπιο ο ιδιοκτήτης Θανάσης Παπαδημητρίου, παινεύει (δικαίως) την τάρτα από αμύγδαλα με σπιτική πραλίνα, χωρίς ζάχαρη.

Πρασινάδες στην Mystik Pizza

Ξεφεύγοντας εντελώς από την επιλογή του κρέατος και έχοντας στο μυαλό τους αμετανόητους pizza lovers, η πυξίδα δείχνει Εξάρχεια. Πιο συγκεκριμένα εστιάζει στην Mystic Pizza (Εμμ.Μπενάκη 76, 210-3839500) του Μπάμπη Ανανιάδη. Εδώ θα βρείτε την πιο bio εκδοχή του λατρεμένου εδέσματος με τυρί, ντομάτα, μανιτάρια, ελιές, φέτα, πιπεριά, κρεμμύδι και ρίγανη, που απογειώνεται με μια μπύρα Cannabis club bio. Όσοι επιμένουν πάντως παραδοσιακά στο κρέας, στο δεύτερο κατάστημα της Mystic Pizza στο Καλιμάρμαρο (Φερεκύδου 2, 210-9592092) -που από τον περασμένο Δεκέμβρη διαθέτει κελάρι και μπακαλοταβέρνα παλαιάς κοπής- θα γιορτάσουν την Τσικνοπέμπτη με αποκριάτικο dress code, ψήνοντας πατροπαράδοτα κοψίδια και χορεύοντας salsa καιrumba live.

Για εκείνους που προτιμούν κάτι χωρίς κρέας, χορταστικό, αλλά στο χέρι, ιδανικό είναι το Falafellas (Αιόλου 51, Αθήνα, Τ. 210-3239809) το οποίο έχει καταχωρηθεί στη συλλογική γαστρονομική συνείδηση ως το hip στέκι με το φρεσκοψημένο φαλάφελ και το βελούδινο ταχίνι. 

Μιλώντας πάντως για street food, με ελληνικό twist διαφορετικής κοπής, πιο μαμαδίστικο, το Pie Works στο Κολωνάκι (Αμερικής 16, 211-1847595) προτείνει λαχταριστές αρμυρές ή γλυκές πίτες, όπως η moussaka pie, γεμισμένη με το ομώνυμο λατρεμένο έδεσμα ή η fruit jam pie, με σιμιγδαλένια κρέμα και μαρμελάδα φρούτων.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Σε αυτή την περιοχή και συγκεκριμένα στην οδό Σκουφά, την μεσογειακή κουζίνα προσεγγίζει με vegan τρόπο και ειλικρινείς διαθέσεις το Rosebud.Ξεχωρίζει για τον συγκλονιστικό μουσακά με λαχανικά και κιμά βιολογικής σόγιας, τη σωστά μαγειρεμένη κινόα με άγρια μανιτάρια του δάσους, τα coctailsστη μπάρα (ωραίο το Green Lion με τζιν, lime και αγγούρι) και το χαρούμενο pop art περιβάλλον του (Σκουφά 42, 210-3392370).

Επιμένοντας στο κέντρο, βιολογικό κρασί Λήμνου μαζί με multi – ethnic μενού αξιώσεων, από τον σεφ Polash Alan βρίσκει κανείς στο μικρό, λευκό MammaTierra (Ακαδημίας 84, 211-4114420). Σπάνε τη μύτη και κερδίζουν τις καρδιές το vegetable korma με λαχανικά, γάλα καρύδας και κάρι, το burger μανιταριών με τις τετραγωνισμένες τηγανιτές πατάτες και το γνήσιο guacamole με τα σπιτικά nachos.

Την ίδια στιγμή, στον πιο ατμοσφαιρικό  δρόμο στη γειτονιά του Ψυρρή, το στέκι των ποδηλατάδων, το ρετρό Handlebar προσφέρει πολλά vegan πιάτα σε εξαιρετικές τιμές, έχοντας ιδιαίτερη αδυναμία στις μπύρες και στην πέστροφα. Απαραίτητη, κατά συνέπεια, θεωρείται η δοκιμή του kedgeree (καπνιστή πέστροφα με ρύζι, ντομάτες αυγά και κάρυ) παρέα με μια αφροζύμωτη μπύρα Tetley’s. Πρόκειται, μάλιστα, για μια επιλογή που μπορεί να σταθεί και άλλες μέρες κι όχι μόνο στα πλαίσια της Τσικνοπέμπτης-την-είδα-αλλιώς.

Τέλος, εκτός κέντρου, εκεί στο Νότο, υπάρχει ένα all –day εστιατόριο με πράσινες, οικολογικές διαθέσεις που το λένε Γη (Γρ. Λαμπράκη 69, Γλυφάδα, 210-964 8512) . Πρόκειται για ένα χώρο τον οποίο μπορούν να εκτιμήσουν κι όσοι λατρεύουν το κρέας, ακόμη και αυτή τη μέρα που η κατανάλωσή του θεωρείται κάτι σαν εθιμικό δίκαιο. Η Γη είναι εκπληκτικά διακοσμημένη σαν εκείνα τα ονειρικά εξοχικά της Τοσκάνης και στοχεύει στην ευεξία με προτάσεις όπως η ελληνική σαλάτα με φέτα από γάλα κάσιους, ντομάτα, καρότο και πιπεριά, αλλά και πρωτότυπα sushi rolls σε φύλλο nori με σπανάκι, μανιτάρι και  ρύζι από μαρινάτο κουνουπίδι.  

Όποιες, πάντως, κι αν είναι οι διατροφικές προτιμήσεις κι όπου κι αν επιλέξει να κινηθεί κάποιος, καμιά επιλογή δε θεωρείται ανορθόδοξη. Με κρέας η χωρίς, η Τσικνοπέμπτη απαιτεί καλή παρέα, χαρωπή διάθεση και μπόλικο συναίσθημα. Είναι μια ευκαιρία για γιορτή. Μεσοβδόμαδα. Κι αυτό από μόνο του την κάνει ξεχωριστή.

The post Ζήτω η Χορτοφαγία! Κατάρα στην Τσικνοπέμπτη! appeared first on POPAGANDA.

Πίσω από τις νεραντζιές που στέκουν φουντωτές και μοσχοβολούν, στο νο 11 της οδού Ακάμαντος  στο Θησείο, άνοιξε πρόσφατα το Divino Wine Case. Ο Μάουρο Αλίτο, που έχει επιμεληθεί τη διακόσμηση, επέλεξε γκρι χρώμα για τις λιτές industrial επιφάνειες του χώρου, αλλά και μεγάλες τζαμαρίες προκειμένου το φως να μπαίνει ελεύθερα στο χώρο και το βλέμμα να μην εμποδίζεται. Γύρω ψηλά ράφια με γλάστρες με φυτά εσωτερικού χώρου, αλλά καιvintage αντικείμενα με έντονη σπιτίσια αύρα, διακοσμητικά στοιχεία τα οποία δίνουν χρώμα και θαλπωρή στον ουδέτερο καμβά του εσωτερικού.

Κατερίνα Σαλαμάνου – Δημήτρης Σπαής

Στο κέντρο δεσπόζει μια εντυπωσιακή μπάρα, σοφά σχεδιασμένη ώστε οι επισκέπτες να μπορούν να κοιτάζονται και να επικοινωνούν. Στην κορυφή της ίπταται μια ογκώδης κατασκευή από ξύλινες δοκούς σε ανοιχτό χρώμα, που τέμνονται σαν να αγκαλιάζονται. Στόχος της από ότι φαίνεται είναι να  φιλοξενεί τα ποτήρια και να τραβά το βλέμμα, καθώς μοιάζει με αιωρούμενο πρόπλασμα σε μικρογραφία της Κιβωτού στον Νώε του Αρνόφσκι.

Η Κατερίνα Σαλαμάνου, συνιδιοκτήτρια του Divino Wine Case σε κοιτά στα μάτια. Καθώς σε υποδέχεται κι αμέσως τραβά την προσοχή. Το χαμόγελό της είναι λαμπερό και χορτάτο. Πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, άλλωστε, αφού ο χώρος είναι το όνειρό της που γίνεται πραγματικότητα. Βάζει στο ποτήρι ένα ροζέ merlot Domaine Costa Lazaridi- δροσερό κρασί με σομόν χρώμα και έντονη «μύτη» με νότες φράουλας και λεμονιού. Και το μυαλό διαπιστώνει πως τελειώνει ο χειμώνας. Στο άκουσμα αυτής της σκέψης εκείνη κουνά το κεφάλι καταφατικά κι αρχίζει να μιλά με πάθος για το κρασί, ίσως γιατί αναγνωρίζει ότι απευθύνεται σε ομοιοπαθή. «Η ιδέα προήλθε από την αγάπη για τα wine bars. Περνώ πολύ καλά όταν βρίσκομαι σε τέτοιο περιβάλλον. Αυτή τη θετική εμπειρία ήθελα να τη ζήσω, όχι πια αποκλειστικά ως πελάτης. Ήθελα να την προσφέρω». Μαζί με το σύντροφο της ζωής της, τον απίστευτα ευγενικό Δημήτρη Σπάη αποφάσισαν, κόντρα στους δύσκολους καιρούς να τολμήσουν κάτι που τους κάνει ευτυχισμένους. Κι έτσι έστησαν το wine bar των ονείρων τους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Μιλώντας με ενθουσιασμό, εξηγούν ότι το Divino Wine Case ξεκινά με μια κάρτα με 90 περίπου ετικέτες. Αυτές θα εναλλάσσονται συχνά, ειδικά τώρα στην αρχή, δίνοντάς τους όχι μόνο τη δυνατότητα να κατανοήσουν σε βάθος τις ανάγκες του οινόφιλου κοινού, αλλά και να αναδείξουν τα διαμάντια των μικρών παραγωγών. Παρόλο που, προς το παρόν, η έμφαση δίνεται σε ελληνικές ετικέτες, στο μέλλον σκέφτονται να εμπλουτίσουν περαιτέρω τον κατάλογο με κρασιά εισαγωγής. Επίσης, σχεδιάζουν θεματικά αφιερώματα σε περιοχές ξακουστές για την οινική παράδοση τους όπως, για παράδειγμα, το Bordeaux, η Rioja κ.α.

Ο σεφ Δημήτρης Τηλέγραφος.

Στο Divino Wine Case όμως σημασία δίνεται και στο φαγητό, χωρίς αυτό βέβαια να το βαραίνει και να αλλοιώνει το χαρακτήρα του wine bar. Τα πιάτα που εμπνεύστηκε ο σεφ, Δημήτρης Τηλέγραφος, επιλέχτηκαν προσεκτικά προκειμένου να αναδεικνύουν στο έπακρο, με τη γεύση τους, τα χαρακτηριστικά του κρασιού που συνοδεύουν. Οι μερίδες είναι, μάλιστα, ιδανικές για το απαραίτητο τσιμπολόγημα το οποίο βοηθά στην εξέλιξη μιας ενδιαφέρουσας συζήτησης. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν η πρωτότυπη σαλάτα με κρέμα τυριού, καπνιστή πέστροφα και σπαγγέτι λαχανικών, οι τραγανές μπρουσκέτες φρυγανισμένου ψωμιού με παστράμι από τα Τρίκαλα, μαρμελάδα σύκου, γραβιέρα κρασιού και βελούδινο πατέ ελιάς και το μαγειρεμένο με γλυκό κρασί φιλέτο από κοτόπουλο με μαχλέπι, κάρδαμο και πουρέ ημέρας. Εξίσου γευστικό είναι και το ντοματένιο κριθαρώτο με γαρίδες και διακριτικό άρωμα από φασκόμηλο, ιδανικό για όσους αποφεύγουν το κρέας.

Ντοματένιο κριθαρώτο με γαρίδες

Μπρουσκέτες.

Φιλέτο από κοτόπουλο με μαχλέπι, κάρδαμο και πουρέ ημέρας

Καπνιστή πέστροφα και σπαγγέτι λαχανικών.

Την ώρα που τα πιάτα καταφθάνουν στο τραπέζι, η Κατερίνα και ο Δημήτρης καλωσορίζουν μια παρέα που μπαίνει βιαστικά γιατί έχει πιάσει μια σιγανή βροχή. Και το κάνουν με τέτοια ζέστη σαν να τους υποδέχονται στο σπίτι τους. Τα παιδιά φαίνεται ότι δεν είναι μόνο wine lovers, αλλά και έξοχοι οικοδεσπότες. Η μουσική που ακούγεται φέρνει την Νέα Ορλεάνη στο μυαλό, ενώ στο ποτήρι το εκπληκτικό Μαυροτράγανο του Χατζηδάκη αστράφτει σαν άλικο πετράδι. Δίπλα, δυο φίλοι παραγγέλνουν το φρουτώδες και υπέροχα αρωματικό λευκό κρασί Τέχνη Αλυπίας (Sauvignon Blanc με Ασύρτικο). Ο σεφ ρωτά διακριτικά αν μας αρέσει το φαγητό και παινεύει μια γραβιέρα από την Κίμωλο, την ώρα που στο βάθος μια κοπέλα γελά δυνατά και παίζει με τα μαλλιά της. Μπήκε η άνοιξη. Και στο ψηλοτάβανο, φωτεινό  Divino Wine Case αντάμωσε τη φρεσκάδα, τη διάθεση για ανανέωση και την ειλικρινή πρόθεση για ένα οινικό ταξίδι με καλή συνοδεία.

The post Το Divino Wine Case είναι το πρώτο wine bar του Θησείου appeared first on POPAGANDA.

Υπάρχει μια μεγάλη κατηγορία ανθρώπων που λατρεύει τους απογευματινούς ανοιξιάτικους περιπάτους στην Αθήνα και ενθουσιάζεται όταν αυτές τους τις εξορμήσεις συνοδεύει η σιγανή βροχή. Αυτοί οι οδοιπόροι έχουν στην καρδιά τους τον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Κατέχουν αυτό το κομμάτι της αττικής γης σπιθαμή προς σπιθαμή. Αναμειγνύονται εύκολα με τους τουρίστες που περπατούν μαζί τους. Και μιλούν ώρες για τον αγαπημένο τους δρόμο. 

Τελευταία, μάλιστα, στέκονται έξω από το νέο σοφιστικέ ξενοδοχείο Athens Was και το χαζεύουν, σχολιάζοντας παράλληλα πως επιτέλους κάποιος ανέλαβε να διαλύσει τη μουντάδα και την άχαρη ατμόσφαιρα που δημιουργούσε το γκρι κτίριο με τα επαγγελματικά γραφεία. Αυτό που δεν έχουν όμως ακόμη πληροφορηθεί είναι ότι πέρα από την υπέροχη δουλειά της εταιρείας Stage Design Office (aka Σταύρος Παπαγιάννης και Γιώργος Κυριαζής), η οποία επιμελήθηκε το interior deisgn και καθόρισε το στίγμα του Athens Was, το νέο ξενοδοχείο κρύβει στο εσωτερικό του άλλο ένα μυστικό που βρίσκεται στην ταράτσα του. Πρόκειται για το Μodern Restaurant, το μικρό σε διαστάσεις, αλλά με ασύλληπτη θέα, εστιατόριό του. 

Ένα γλυκό βράδυ με απαλή βροχή, λοιπόν, στο roof top του ξενοδοχείου Athens Was, βρέθηκε η popaganda να δοκιμάζει τις γευστικές προτάσεις του Μodern Restaurant και να συζητά με τον νεαρό σεφ Μιχάλη Μπίρτσιο για το καινούριο μενού, τους πειραματισμούς με την πρώτη ύλη, την έμπνευση, τις προτιμήσεις καθώς και τις ιδιαιτερότητες των επισκεπτών. 

Η λιτή προσεγμένη κάρτα των πιάτων, η ταιριαστή λίστα κρασιών, ο κατάλογος με τα cocktails (ο οποίος σίγουρα, καθώς θα ανοίγει ο καιρός, θα αποτελέσει ακόμη μια αφορμή για να βρεθεί κάποιος στην κουκλίστικη ταράτσα) αναδείχτηκαν αναμφισβήτητα σημάδια μιας προσπάθειας να γίνει το design στολίδι Athens Was και γευστικό στέκι με ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Για παράδειγμα, η βελούδινη σούπα Topinambour, με ραβιόλι σέλινου, μανούρι, μανιτάρια και –φυσικά- αγγινάρες, όπως και τα σωτέ χτένια με κρούστα φουντουκιού, πουρέ από σελινόριζα κι ένα ελαφρύ καταπράσινο αφρό από νεροκάρδαμο, παραπέμπουν σε γαλλική σκέψη αλλά με ελληνομεσογειακή παρέμβαση. Την ίδια στιγμή, η ανάμεικτη σαλάτα με κροκέτες Pigore και σάλτσα chorizo, είχε ισπανικό twist, μαζί με μια αιγαιοπελαγίτικη πινελιά από νιφάδες ανθότυρου Νάξου. 

Σιγομαγειρεμένο μοσχαράκι γάλακτος με πουρέ από παστινάκι και σάλτσα κρασιού

Φιλέτο ψαριού σωτέ με κους κους από μελάνι σουπιάς, πέστο μαιντανού και πουρέ

Για κυρίως πιάτα επιλέχθηκαν το σιγομαγειρεμένο μοσχαράκι γάλακτος με σάλτσα κρασιού και πουρέ από παστινάκι -το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο από ένα μεγάλο νοστιμότατο άσπρο καρότο – και το χριστόψαρο αλά Plancha με πουρέ από ρίζα πανέ και αριστουργηματική κροκέτα από σαλάχι. Το στήσιμο και των δυο πιάτων ήταν εξαιρετικό, όπως αρμόζει στα υλικά και στη συνταγή τους, με το χριστόψαρο να κλέβει όμως την παράσταση καθώς ήταν υποδειγματικά μαγειρεμένο. Από τον κατάλογο των γλυκών, μακράν το καλύτερο υπήρξε το μίνι γαλακτομπούρεκο με κρέμα αρωματισμένη με yuzu (γιαπωνέζικο εσπεριδοειδές) και σορμπέ σοκολάτας. Με άλλα λόγια, μια φωλιά από τραγανό φύλλο με σπιρτόζικη λεμονάτη κρέμα σε έντονο κοντράστ με ένα γλυκό ξάφνιασμα από κακάο. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Το μενού του Μodern Restaurant, στο ξενοδοχείο Athens Was, διαφέρει από αυτό που δημιουργεί ο Μιχάλης Μπίρτσιος για το εστιατόριο – αδερφάκι  στο Anemi Hotel της Φολεγάνδρου, ως προς το χαρακτήρα: είναι πιο αστικό, αρκετές σκάλες πιο κοσμοπολίτικο και με ευρωπαϊκό αέρα. Ακριβώς διότι απευθύνεται σε κοινό με τέτοιες απαιτήσεις. Αυτό που ανυποχώρητα κρατά όμως είναι το βλέμμα στη θαλασσινή αύρα των νησιών, αλλά και τη συνειδητή προσπάθεια ανάδειξης των ελληνικών πρώτων υλών, η οποία είναι ιδιαίτερα έκδηλη σε κάποιες λεπτομέρειες: στο ζεστό αφράτο ψωμάκι από οργανικό άνθρακα με ώριμα ψητά ντοματίνια, αλλά και στο μπουκάλι με εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο Andelea που στέκεται στο τραπέζι, προκειμένου να το χρησιμοποιήσει κάποιος για συμπλήρωμα στο πιάτο του. 

Μιχάλης Μπίρτσιος

Μικρό, νεανικό, αρτιστίκ, με θέα ικανή να κάνει την καρδιά να χοροπηδά στο στήθος, καθώς σου πλημμυρίζουν όλες τις αισθήσεις η Ακρόπολη και ο πολύφωτος δρόμος με την πύλη του Αδριανού, το Μodern Restaurant φιλοδοξεί να αποκτήσει κάτι περισσότερο από τουριστικό πρόσημο. Είναι σα να έχει βάλει στόχο το να διώξει το φόβο του κοινού για τα εστιατόρια των ξενοδοχείων. Σα να επιθυμεί να στροβιλίσει τη μαγειρική με το σύγχρονο design, για να οικοδομήσει μια νέα αντίληψη στη φιλοξενία. Σα να αναζητά την επαναφορά της χαμένης αίγλης χρησιμοποιώντας όμως και τον πήχη της γεύσης. Είναι όμως ιδιαίτερα ενδιαφέρον πως το επιχειρεί τώρα που η κρίση κάθε είδους έχει μπει για τα καλά στο παιχνίδι. Κι ίσως τελικά έχει σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας του στόχου. Γιατί μόνο η τόλμη δημιουργεί το ισχυρό ρεύμα που σπάει τις προκαταλήψεις. 

Μodern Restaurant, Διονυσίου Αρεοπαγίτου 5 (εντός ξενοδοχείου Athens Was), Αθήνα, τηλ. 210-9249954c// athenswas.gr/en/modern-restaurant-Rooftop

The post Μodern Restaurant – Υψηλή γαστρονομία με την Ακρόπολη στο πιάτο appeared first on POPAGANDA.

Με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, με το πρόσωπο αναψοκοκκινισμένο από τη θερμότητα, τα χέρια αλευρωμένα και τα μάτια να λάμπουν η Ελισσάβετ εξομολογήθηκε ότι στη δημιουργία του ψωμιού έχει ανακαλύψει το δικό της προσωπικό παράδεισο.

Όλα ξεκίνησαν όταν η ίδια παρακολούθησε ένα σεμινάριο παρασκευής ψωμιού στην Αγγλία. Η ζύμη «μίλησε» μέσα της. Καθάρια και δυνατά. Από τη μια μεριά  λειτούργησε ως καταφύγιο σε μια ολοένα και πιο απαιτητική επαγγελματική καθημερινότητα- 15 χρόνια στο χώρο της Επικοινωνίας και Marketing  δεν είναι και λίγα. Κι από την άλλη ως το προσωπικό μονοπάτι επικοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους και με την ίδια της την ψυχή. «Το ψωμί φτιάχνεται με απλά υλικά. Για να δημιουργηθεί όμως το τελικό αποτέλεσμα χρειάζεται να το πλάσεις με όλη σου την αγάπη, να το αφήσεις να ξεκουραστεί. Μετά να το ξαναπιάσεις και να το φροντίσεις. Για ώρες. Σαν μικρό παιδί», λέει χαμογελώντας. Και λάμπει σαν εκείνους τους γκουρού που έχουν ανακαλύψει το μυστικό της ευτυχίας στα πέταλα του λουλουδιού που ανθίζει στο χώμα. Ελέγχει τη θερμοκρασία του φούρνου και δηλώνει: «Τα ψωμάκια που βλέπετε είναι αποκλειστικά χειροποίητα, από 100% οργανικό αλεύρι, ανθό αλατιού και νερό. Τίποτε άλλο. Από εκεί και πέρα ο χρόνος και η τρυφερότητα που τα δημιουργούν τα εμπλουτίζουν με όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά αλλά και την ιδιαίτερη γεύση τους»

Η Ελισσάβετ διαλέγει η ίδια τα  αλεύρια με προσοχή, δίνοντας έμφαση στους μικρούς παραγωγούς. Για εκείνη έχει μεγάλη σημασία τόσο η επιλογή των σπόρων όσο και το άλεσμά τους με τον παραδοσιακό, πατροπαράδοτο τρόπο. Αυτή η διαδικασία σημαίνει ότι δε θα χρησιμοποιηθούν καθόλου χημικά πρόσθετα στην επεξεργασία. Το γεγονός αυτό, με τη σειρά του, εξασφαλίζει όχι μόνο την άριστη γευστική ποιότητα του ψωμιού, αλλά το κάνει κατάλληλο να καταναλωθεί από ανθρώπους με δυσανεξία στα συστατικά τα οποία «μπαίνουν» στα αλεύρια, ώστε να βελτιωθεί η απόδοσή τους. 

Το βασικό ψωμί του Betty’s bakery

Με λεβάντα

Ηπειρώτικο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Το Betty’s Bakery, αυτή η μικρή βιοτεχνία αγάπης που δημιούργησε η Ελισσάβετ παρασκευάζει τρία είδη ψωμιού σε μόνιμη βάση, καθώς και ένα ακόμα το οποίο εναλλάσσεται ανάλογα με την εποχή. Πρώτη επιλογή το παραδοσιακό ηπειρώτικο χωριάτικο, ένα ψωμί με τραγανή κρούστα και χαρακτηριστική χωριάτικη γεύση εξαιτίας του βιολογικού κίτρινου αλευριού σε ποσοστό 20%, βασισμένο σε μια συνταγή από το Πάπιγκο. Στο ψήσιμό του η Ελισσάβετ χρησιμοποιεί μάλιστα παραπάνω ατμό για επιπλέον υγρασία, μια διαδικασία που του δίνει εκείνη την ξεχωριστή μαγική γεύση σε ένα old fashioned σάντουιτς με ντομάτα, φέτα και ελαιόλαδο. Μοναδικό είναι και το ψωμί με 100% φυσικό προζύμι από σιτάρι ολικής άλεσης, αλεύρι ολικής άλεσης, νερό και ανθό αλατιού για την Παρασκευή του οποίου απαιτούνται δεκαοχτώ ώρες αμέριστης προσοχής. Η έντονη γεύση του που παραπέμπει σε καρύδι και ίσως λίγο καπνισμένο ξύλο, αναδεικνύει την αγνότητα του μελιού, αλλά και τη λιπαρότητα του αυθεντικού βουτύρου. Τρίτη επιλογή το ψωμάκι σίκαλης με κύμινο, μια γερμανική συνταγή με έντονα αρώματα (ο ανθός αλατιού που χρησιμοποιεί η Ελισάβετ σε αυτό το ψωμί είναι αρωματισμένος με κόκκινο κρασί, γεγονός που ανεβάζει τη γεύση σε άλλο επίπεδο). Ιδιαίτερα θρεπτικό, μιας και η σίκαλη αποτελεί άριστη πηγή  μαγνησίου και ιχνοστοιχείων (φολικού  οξέος θειαμίνης, νιαζίνης, βιταμίνης Β1 και φυτο-οιστρογόνων  τα  οποία δρουν σαν αντιοξειδωτικά) συνδυάζεται άψογα -σύμφωνα με την άποψη της δημιουργού του- με αβοκάντο και σολομό. 

Καθώς η άνοιξη φουντώνει, έρχεται ο καιρός για το ψωμί με τη λεβάντα και το φίνο θυμαρίσιο μέλι. Ολόλευκο, από βιολογικό αλεύρι που έχει αλεστεί σε πετρόμυλο και για αυτό έχει κρατήσει όλα τα θρεπτικά στοιχεία που θα περιείχε κι ένα μαύρο ψωμί, αποτελεί τη βάση για ένα πρώτης τάξης πρωινό. 

Το καλοκαίρι θα ντεμπουτάρει το ψωμί με θυμάρι και ελαιόλαδο με φυσικό προζύμι από μαλακό λευκό βιολογικό αλεύρι με παραδοσιακή άλεση και κύριο συστατικό το κίτρινο αλεύρι βιολογικό όπως πάντα και αλεσμένο σε πετρόμυλο. Είναι ο ιδανικός σύντροφος σε μια χορταστική χωριάτικη σαλάτα με κατακόκκινες φρεσκοκομμένες ντομάτες από το μποστάνι κι ο ιδανικός ταξιδευτής του μυαλού στα ηλιόλουστα σοκάκια της Σίφνου και στους μυρωμένους με αλάτι αγέρηδες.

Η διανομή γίνεται αποκλειστικά με ποδήλατα

Η αεικίνητη, ξανθή Ελισσάβετ που στριφογυρίζει γύρω από τους πάγκους, γλυκομιλώντας στα ψωμάκια, είναι τελικά ένας θαρραλέος άνθρωπος. Θέλει πολλά κότσια να παρατήσει κανείς τη δουλειά του σε καιρό κρίσης, για να ασχοληθεί με κάτι τελείως αντίθετο σε ότι έχει μάθει να κάνει καλά. Και μάλιστα να το αναγάγει σε αποκλειστική απασχόληση. Σε μόνη έννοια. Αλλά ίσως όλο αυτό το εγχείρημα να μην είναι απλά και μόνο μια γενναία απόφαση. Αυτή η γυναίκα είναι αποφασισμένη να μεταδώσει την αγάπη που ανακάλυψε στο ψωμί, σε όσους θέλουν να την μοιραστούν μαζί της. Σαν μια καλή νεράιδα μοιράζει ακτίνες καλοσύνης με ένα εξ’ ολοκλήρου δικό της ηθικό τρόπο: παρέχοντας αξία σε μικρούς παραγωγούς, αναδεικνύοντας συνταγές που ξεχάστηκαν με το πέρασμα του χρόνου, λειτουργώντας με τρόπο με ελάχιστη επίδραση στο περιβάλλον και διανέμοντας τα προϊόντα της με ποδηλάτες. Δεν μένει όμως μόνο σε αυτό. Ό,τι ψωμί περισσεύει ή δεν «βγαίνει» όμορφο εμφανισιακά προσφέρεται στην οργάνωση «Μπορούμε», προκειμένου να μοιραστεί  σε όσους το έχουν ανάγκη, ενώ για τις εκτυπώσεις των συσκευασιών συνεργάζεται με την κοινωνική επιχείρηση Αθηνά Ελπίς. Και μόνο που την κοιτά κανείς να δουλεύει αντιλαμβάνεται πως η Ελισσάβετ ζυμώνει και φουρνίζει ψωμί θεωρώντας αυτό που κάνει κοινωνική ανάγκη.

Στο site της Betty’s Bakery είναι αναρτημένη μια ρωσική παροιμία που λέει ότι «με ένα κομμάτι ψωμί στο χέρι , μπορείς να βρεις τον παράδεισο ακόμη και κάτω από ένα πεύκο». Τα ψωμιά της Ελισσάβετ, προϊόν αγιάτρευτης καψούρας και απέραντου έρωτα, είναι το εισιτήριο.

The post Τα σπιτικά ψωμιά της Ελισσάβετ Κουλούρη που έχουν τρελάνει την Αθήνα appeared first on POPAGANDA.

Το φεστιβάλ – θεσμός στην ελληνική γαστρονομία ανοίγει για μια ακόμη φορά τα φτερά του σε ένα ταξίδι διαφορετικό από τα προηγούμενα. Το όραμα του Sani Gourmet 2016 να αναδείξει τη γαστρονομία στην πραγματική της διάσταση, δηλαδή ως αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού, οδήγησε φέτος τους διοργανωτές να αναζητήσουν τους λαμπερούς πρωταγωνιστές της κουζίνας του μέλλοντος. Στα βραβευμένα εστιατόρια του Sani Resort θα βρεθούν, δίνοντας ουσιαστικά το σήμα της έναρξης του καλοκαιριού, οκτώ νέοι αναγνωρισμένοι chef- κάποιοι βραβευμένοι με το πρώτο τους αστέρι Michelin και άλλοι στην αναμονή για να το κερδίσουν.

Την παράσταση από τις 20/05/2016 έως τις 24/05/2016 ετοιμάζονται να κλέψουν ο Mauricio Giovanini με τις αργεντίνικες ρίζες και πεδίο δράσης την Ισπανία, ο Γερμανός Jan Hoffmann, ο Αυστριακός Klemens Schraml, οι Ιταλοί Oliver Piras και Alessandra del Favero, ο Yorick Tièche από τη Γαλλία, ο Stephen Toman από τη Βόρεια Ιρλανδία και οι Έλληνες, Σωτήρης Κοντιζάς και Αλέξανδρος Τσιοτίνης.  

Ο βραβευμένος to 2016 με αστέρι Michelen Mauricio Giovanini με καταγωγή από την Κόρδοβα της Αργεντινής είναι αυτός που έφερε στην Ευρώπη τη ζωηρή φαντασία της Νοτιοαμερικάνικης κουζίνας. Μαζί με τη σύζυγό του, Pia Ninci (maitre d ‘), μετακόμισαν στην Ισπανία το 2002, και άνοιξαν το εστιατόριο Messina στη Μάλαγα το 2003. Το 2016 ο chef κέρδισε το πρώτο του αστέρι Michelin, αφού είχε προηγηθεί μια σειρά από διακρίσεις για τον ίδιο και το εστιατόριό του, όπως το βραβείο του «Καλύτερου Εστιατορίου στη Μάλαγα» από το Βασιλικό Οργανισμό Γαστρονομίας της Μάλαγα (Royal Gastronomic Malaga´s Association), από τον οποίο αργότερα ο Giovanini βραβεύτηκε και ως «Ο Καλύτερος Chef». Το 2014, η εφημερίδα ABC της Ισπανίας χαρακτήρισε τη Messina ως το «Καλύτερο Eστιατόριο Δημιουργικής Κουζίνας στην Ισπανία», ενώ αργότερα κατέκτησε το «1 Sol Repsol» από τον Οδηγό Michelin.

Mauricio Giovanini

Σεβίτσε

 Ο chef Jan Hoffmann, εκπρόσωπος αυτού που θα ονομάζαμε «ζωηρή κουζίνα», κατέκτησε επίσης ένα αστέρι Michelen πέρυσι (στο εστιατόριο Seven Swans, στη Φρανκφούρτη, στο οποίο εργάζεται ως επικεφαλής chef από το 2014). Έχει εργαστεί ως chef στα εστιατόρια Riz και Chalet 18, στη Φρανκφούρτη, ως sous chef στο Villa Merton, επίσης στη Φρανκφούρτη, ενώ έχει συνεργαστεί με τον τρεις φορές βραβευμένο με αστέρι Michelin Juan Amador αλλά και τον Christian Jürgens, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί ως ένας από τους καλύτερους chef παγκοσμίως. Το στυλ του Hoffmann χαρακτηρίζεται από ευρηματικότητα και φρεσκάδα. Η μαγειρική του ξεχωρίζει οπτικά και γευστικά και ακτινοβολεί χαρά και ενέργεια, ενώ φημίζεται για την πλούσια χρήση αρωματικών και βοτάνων στις συνταγές του.

Jan Hoffmann

Συναισθηματική κουζίνα έρχεται να δημιουργήσει ο Klemens Schraml και πιο συγκεκριμένα ένα μενού που γεφυρώνει την αλπική κουζίνα με τις γεύσεις της θάλασσας. Για εκείνον σημαντικά είναι τόσο τα συστατικά, όσο και το συνολικότερο περιβάλλον του τόπου όπου ζει και εργάζεται, καθώς τον εμπνέουν να δημιουργήσει ξεχωριστές γεύσεις. Έχει συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα όπως ο Joachim Wissler, chef του εστιατορίου Vendome στη Γερμανία, o Thorsten Probost, chef του εστιατορίου του Burg Vital Resort στην Αυστρία, ο Sven Elverfeld, chef του εστιατορίου Aqua στη Γερμανία και o Markus Lindner, chef του εστιατορίου Mesa στη Ζυρίχη και του εστιατορίου Alpina στις Άλπεις. Τα τελευταία έξι χρόνια έχει ειδικευτεί στην αλπική κουζίνα, ένα είδος που συνδυάζει την εντοπιότητα, την οικολογία και την έξυπνη χρήση των συστατικών, σ’ ένα ευρηματικό γαστριμαργικό παιχνίδι.

Klemens Schraml

Η Ιταλία δίνει το παρόν με τις συμμετοχές του Oliver Piras και της Alessandra del Favero. Μετά από δύο υψηλού κύρους μαθητείες στο Celler de Can Roca στη Χιρόνα και στο Noma στην Κοπεγχάγη, ο Oliver Piras εργάστηκε ως chef στο ξενοδοχείο Rosapetra Spa e Resort στην Cortina d’Ampezzo και στη συνέχεια στο εστιατόριο Aga, στο San Vito di Cadore, δημιουργώντας αριστοτεχνικά πιάτα διεθνούς αναγνώρισης. Εμπνευσμένος από τις βόρειο ευρωπαϊκές επιρροές του, ο Piras αναδεικνύει τα συστατικά, συνδυάζοντας αρμονικά τους το όξινο και το πικρό. Πρόκειται για μια επίδειξη δεξιοτεχνίας η οποία αναγνωρίζεται από τους αυστηρότερους στον κλάδο. Του έχουν ήδη απονεμηθεί δύο “Πιρούνια” από τον οδηγό ιταλικών εστιατορίων Gambero Rosso 2016, προσφάτως ένα αστέρι Michelin, καθώς και ο τίτλος του Ανερχόμενου Chef του Luigi Cremona.Η Alessandra del Favero, από την άλλη, πήρε το βάπτισμα του πυρός στο οικογενειακό εστιατόριο. Στη συνέχεια  έκανε μια σύντομη συνεργασία με το Da Vittorio στο Brusaporto που ήταν η αφορμή για να διασταυρωθεί η πορεία της με εκείνη του Oliver Piras.Το δίδυμο φιλοδοξεί να συνθέσει πιάτα που θα μείνουν αξέχαστα, προτείνοντας μια κουζίνα εμπνευσμένη από την περιοχή τους, ρυθμική, τολμηρή και γεμάτη αντιθέσεις. 

Oliver Piras

Μεσογειακό άρωμα έρχεται να δώσει ο chef Yoric Tièche. Eδώ και δέκα χρόνια επιδεικνύει μια εξαιρετική πορεία στο χώρο της γαστρονομίας, έχοντας ανοίξει πολλά εστιατόρια και έχοντας εκδώσει αρκετά σχετικά βιβλία. Φέτος κατέκτησε το πρώτο του αστέρι Michelin, ενώ τιμήθηκε και με το Best Chef of Tomorrow στα Βραβεία Gault & Millau 2016. Το 2014 είχε κατακτήσει τον τίτλο του Maître στο Bistrot Terrasse, το εστιατόριο του Hotel Juana στην Αντίμπ. Την ίδια χρονιά εξύψωσε την κουζίνα του εστιατόριου La Passagère με το μενού του “Grand Bleu”, εμπνευσμένο από τη Μεσόγειο, που περιλάμβανε αποκλειστικά ντόπια ψάρια και θαλασσινά. Aπό το 2013 είναι επικεφαλής chef των ξενοδοχείων Belles Rives στην Κυανή Ακτή. Oρόσημο στην καριέρα του στάθηκε η συνεργασία του με τον chef Yannick Alleno, που ξεκίνησε το 2005. Πλέον, έχοντας ταξιδέψει σε όλη την Ασία αλλά και στο Μαρόκο, έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια ξεχωριστή κουζίνα. Συνεργάστηκε στενά επίσης με τον Alain Llorca στο Negresco στη Νίκαια, εστιατόριο με επίκεντρο τη μεσογειακή κουζίνα. Τέλος, το ταξίδι του τον οδήγησε στο Παρίσι και στο εστιατόριο Taillevent, όπου μαζί με τον Alain Soliveres ανακάλυψε την κουζίνα “Classic Bourgeois”. Τι περιμένει το κοινό από αυτόν; Μα τι άλλο από να τον δει να αναπτύσσει δημιουργικά τις γευστικές μνήμες του, χρησιμοποιώντας το παιδικό πάθος σε συνδυασμό με την  ενήλικη φαντασία.

Yoric Tièche

Ο Stephen Toman, είναι ο ιδιοκτήτης και επικεφαλής chef του εστιατορίου ΟΧ στο Μπέλφαστ, το οποίο βραβεύτηκε μ’ ένα αστέρι Michelin το 2016 και χαρακτηρίστηκε ως το πιο δημοφιλές εστιατόριο της Δυτικής Ευρώπης από τον οδηγό «The World’s 50 Best Restaurants». Καταγόμενος από το Μπέλφαστ, ο Toman πέρασε πολλά χρόνια ταξιδεύοντας στην Αμερική και το Παρίσι, αποκτώντας εμπειρία σε κουζίνες παγκόσμιας κλάσης. Στην κουζίνα του επικεντρώνεται στα εποχικά προϊόντα, αφήνοντας τη φύση να τον καθοδηγήσει στη διαμόρφωση των μενού του. Λατρεύει τις καθαρές γεύσεις και είναι γνωστό πως αν και η γιαγιά του τον ενέπνευσε ν’ ασχοληθεί με τη μαγειρική, τώρα πια τον καθοδηγεί η φύση. 

Stephen Toman

Ανερχόμενος και πολλά υποσχόμενος ο Σωτήρης Κοντιζάς έρχεται να γεφυρώσει γευστικά την Άπω Ανατολή με τη Μεσόγειο. Με επιρροές που τις οφείλει στη Γιαπωνέζα μητέρα του  ο Σωτήρης Κοντιζάς δούλεψε στο πλευρό του Χριστόφορου Πέσκια, του μέντορά του, με τον οποίο συνεργάστηκε σταθερά όλο αυτό το διάστημα, ξεκινώντας από το εστιατόριο 48, καθοριστική εμπειρία για το μέλλον του. Μετά από ένα διετές διάλειμμα ως Chef de Partie στο Nobu Matsuhisa Athens (2008-2010), όπου μυήθηκε σε όλο το εύρος των δραστηριοτήτων μιας κουζίνας, επέστρεψε στον Χριστόφορο Πέσκια, ως Chef de Cuisine στο εστιατόριο Π–ΒΟΧ, μέχρι το Νοέμβριο του 2014. Ακολούθησε μια γεμάτη εμπειρίες χρονιά, με μαθητεία στα εστιατόρια Geranium και Studio στην Κοπεγχάγη και The Ledbury στο Λονδίνο, σκαλοπάτι απαραίτητο για το επόμενο βήμα του ως Head Chef στο αθηναϊκό εστιατόριο Nolan. Εκεί, για πρώτη φορά επικεφαλής της κουζίνας, παρουσιάζει ένα μενού βασισμένο στα ντόπια προϊόντα και το δημιουργικό γεφύρωμα των γεύσεων της Άπω Ανατολής με την ελληνική παράδοση.

Σωτήρης Κοντιζάς

Χρώματα, αρώματα και γεύσεις του κόσμου, μέσα από  πιάτα που συνδυάζουν τον εξωτισμό με τα ελληνικά προϊόντα υπόσχεται ένας από τους πλέον ταλαντούχους και δημιουργικούς Έλληνες chef, ο Αλέξανδρος Τσιοτίνης. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στο πλάι του Γιάννη Μπαξεβάνη, στο εστιατόριο της Κηφισιάς Beau Brummel. Αυτή όμως ήταν μόνο η αρχή ενός μεγάλου γευστικού ταξιδιού, αφού η επόμενη μέρα τον βρήκε στη Γαλλία, αρχικά στο Institut Paul Bocuse της Λυών και στη συνέχεια στο Παρίσι, στην Ecole Superieure de Cuisine Francaise – Ferrandi. Με τέτοιες σπουδές δε δυσκολεύτηκε να βρει δουλειά σε βραβευμένα εστιατόρια της γαλλικής Πρωτεύουσας, όπως το Arpege του Alain Passard (3* Michelin) και το εστιατόριο της Helenne Darroze (2* Michelin). Ακολούθησε ένα πέρασμα από την αθηναϊκή Σπονδή, για έναν περίπου χρόνο, για να επιστρέψει στη Γαλλία και στο  εστιατόριο Εpicurean του Eric Frechon (3* Michelin). Εκεί ήταν που τον προσέγγισε ο επιχειρηματίας Βασίλης Ζαχαράκης, δίνοντάς του την ευκαιρία ν’ αναλάβει επικεφαλής στο εστιατόριο Το Περιβόλι, στη Σαντορίνη, όπου και ξεκίνησε να αποκρυσταλλώνει τη δική του αντίληψη γύρω από την ελληνική κουζίνα, σε συνδυασμό με τα τοπικά προϊόντα. Το 2010 είχε την ευκαιρία να εργαστεί στο περίφημο Noma, στην Κοπεγχάγη, κατόπιν στο παγκοσμίου φήμης L’Astrance του Pascal Barbot και αργότερα στο ξενοδοχείο Elounda Peninsula, όπου επί τρία χρόνια ήταν επικεφαλής της κουζίνας του εστιατορίου Καλυψώ, κερδίζοντας μάλιστα τρεις φορές Χρυσό Σκούφο. Σήμερα, εκτός από chef είναι και ιδιοκτήτης του εστιατορίου CTC, στην οδό Διοχάρους, πίσω από το ξενοδοχείο Hilton, όπου μυεί τους Αθηναίους σε όμορφα γαστρονομικά ταξίδια μέσα από τα δύο degustation μενού του.

Αλέξανδρος Τσιοτίνης

Οι σεφ θα βάλουν τη φαντασία τους σε εφαρμογή και θα καταθέσουν τις εμπνεύσεις τους, δίνοντας έμφαση στην κουζίνα που τους εμπνέει και τους οδηγεί σε ένα λαμπρό μέλλον. Εμείς, από την πλευρά μας, να ευχηθούμε δύο πράγματα. Πρώτον, το Sani Gourmet να ξεπεράσει σε επιτυχία κάθε προηγούμενη χρονιά επιβεβαιώνοντας τον σημαντικό ρόλο της γαστρονομίας ως μέσο έκφρασης της επικοινωνίας, της κοινωνικότητας και του πολιτισμού. Δεύτερον, τα αστέρια – chef που έχει ανακαλύψει και θα μας παρουσιάσει, να αφήσουν τη δική τους παρακαταθήκη όχι μόνο στην ελληνική, μα και στη διεθνή σκηνή. Σε κάθε περίπτωση, τα πιο αισιόδοξα γαστρονομικά νέα έρχονται αυτή την άνοιξη από τη Χαλκιδική. Κι αυτό είναι βέβαιο.

20/05/2016 – 24/05/2016, Sani Resort, Χαλκιδική, www.sanigourmet.gr

The post Sani Gourmet: Οι σεφ του μέλλοντος για πέντε ημέρες στη Χαλκιδική appeared first on POPAGANDA.

«Τα Ανθεστήρια ήταν μια τριήμερη λαμπρή γιορτή προς τιμήν του Διονύσου, του θεού του κρασιού. Γινόταν στην Αθήνα στις αρχές κάθε άνοιξης. Κατά τη διάρκειά της γίνονταν μεγάλος διαγωνισμός οινοποσίας στον οποίο συμμετείχαν ακόμη και μικρά παιδιά, προκειμένου να εξασφαλίσουν την εύνοια και την προστασία του γιου της Σεμέλης». Να, μια από τις ιστορίες που ξεδιπλώνονται μπροστά σου κατά τη διάρκεια του Taste of Culture, της πρωτότυπης δράσης πολιτισμού, οίνου και γαστρονομίας που διοργανώνει το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης σε συνεργασία με την Τrip2Taste.

Ακολουθώντας την παγκόσμια τάση της άνθησης του βιωματικού τουρισμού, καθώς και την εκτόξευση του «φαινομένου Bourdain»- που καθορίζει με απόλυτο τρόπο πως πλέον οι γαστρονομικές ταξιδιωτικές εμπειρίες αποτελούν τη δημοφιλέστερη μέθοδο  του τουριστικού επιχειρείν – το Μουσείο καλεί τον επισκέπτη σε μια τελετουργία έξω από τα συνηθισμένα.

Το ταξίδι βασίζεται στην ιστορία του κρασιού όπως αυτή αποτυπώνεται στα σχετικά με καθημερινότητα των αρχαίων Ελλήνων ευρήματα. Σε πρώτη φάση περιλαμβάνει μια περιήγηση στις μόνιμες συλλογές με στάσεις σε επιλεγμένα εκθέματα τα οποία διηγούνται ιστορίες για την διατροφή στην αρχαιότητα, για την παρασκευή και τα είδη του κρασιού και  το ρόλο του οίνου στα συμπόσια, στις γιορτές και στην ιατρική. Στη συνέχεια ο επισκέπτης οδηγείται στους χώρους του «Cycladic Café» όπου ακολουθούν δύο επιλογές ανάλογα με την ημέρα. Κάθε Πέμπτη, για παράδειγμα, στα πλαίσια του Aegean Cheese & Wine προτείνονται εκλεκτά αιγαιοπελαγίτικα τυριά και τέσσερα κρασιά από κορυφαίους οινοπαραγωγούς ολόκληρης της Ελλάδας, το οποίο κοστίζει 35€ ανά άτομο. Την Παρασκευή η δράση «Taste of Culture» προσφέρει την επιλογή του Αegean Taste με έξι πιάτα και τρία επιλεγμένα ελληνικά κρασιά (55€ ανά άτομο). Οι ετικέτες και των δύο γαστρο-οινικών εμπειριών έχει αποφασιστεί πως θα αλλάζουν κάθε μήνα, ώστε το κοινό να έρθει σε επαφή με πλήθος συνδυασμών.

Η Popaganda παρακολούθησε με μεγάλο ενδιαφέρον την πρωτοβουλία του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης να συνδυάσει τον πολιτιστικό με το γαστρονομικό τουρισμό και τίμησε τις γευστικές επιλογές του μενού που επιμελείται με φροντίδα η Begnis Catering. Το πιάτο το οποίο μακράν ξεχωρίζει είναι η λεμονάτη ρεβυθάδα μαγειρεμένη με τον τρόπο των νοικοκυρών της Σίφνου. Σιγομαγειρεμένη στο φούρνο για ώρες και χυλωμένη ακριβώς όσο πρέπει διακτινίζει το νου κατευθείαν στα χρυσά καλοκαίρια στη Χρυσοπηγή. Επιτυχημένη είναι και η επιλογή να χρησιμοποιηθεί το εξαίσιο καλαθάκι Λήμνου σε ένα γλυκό «μιλφέιγ» μελιτζάνας, ενώ μνήμες από παραδοσιακή κουζίνα ξυπνούν τα  κασιώτικα ντολμαδάκια με σάλτσα γιαουρτιού αρωματισμένη με δυόσμο. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει όμως να γίνει και στο επιδόρπιο, καθώς τα τραγανά λουκουμαδάκια με θυμαρίσιο μέλι, χοντροκομμένα καρύδια και μυρωδάτο παγωτό κανέλα είναι βέβαιο ότι θα υποχρεώσουν αρκετούς συνδαιτημόνες να ζητήσουν και δεύτερη μερίδα!

Τα σπουδαία από κάθε άποψη ελληνικά κρασιά, οι μελετημένες και προσεγμένες γεύσεις σε συνδυασμό με τη θεματική ξενάγηση για το κρασί στην αρχαιότητα έρχονται να δώσουν στον επισκέπτη μια γαστρονομική εμπειρία με πολιτιστική αύρα έχοντας ως στόχο την τέρψη τόσο του μυαλού όσο και του σώματος. Κάτι αντίστοιχο δηλαδή με τα συμπόσια των αρχαίων, οι οποίοι στις 195 ποικιλίες κρασιών που διέθεταν πρόσθεταν νερό (σε αναλογία 1/20, μέσα σε κρατήρες) και αρκετές φορές ρετσίνα, βότανα, γύψο ή ασβέστη. Έπειτα ύψωναν τις κύλικες (είδος κούπας για κρασί) κι έπιναν στην υγειά του Διόνυσου των αμπελιών και της χαράς. Διότι, τελικά εκεί βρίσκεται η αλήθεια («εν οίνω αλήθεια…», Αλκαίος, 7-6ος αιώνας π.Χ.).

Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Νεοφύτου Δούκα 4, 2107228321-3, www.cycladic.gr. Πληροφορίες και αγορά εισιτηρίων: www.trip2taste.com

The post To νέο μενού του καφέ του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης μοσχοβολά Αιγαίο appeared first on POPAGANDA.

Oι πιο αγαπημένοι bartenders της Αθήνας αποφάσισαν να κατέβουν νότια και μαζί με τον bar manager του εστιατορίου Matsuhisa Athens Χάρη Γεωργόπουλο, να προτείνουν κάτι διαφορετικό για τα ανοιξιάτικα βράδια.

Το concept που λάμβανε χώρα μόνο κάθε Παρασκευή, πάντα με bar service υψηλών προδιαγραφών, δεν ήταν τίποτε άλλο από τη δημιουργία cocktails μ​ε premium spirits και έμπνευση από τις εξωτικές γεύσεις  της Άπω Ανατολής.

Ο επισκέπτης είχε την επιλογή να δοκιμάσει τα cocktails τόσο στο bar, όσο και στο Martini Lounge. Φυσικά, εφόσον το επιθυμούσε, μπορούσε να ταιριάξει το ποτό με κάποιο από τα signature dishes του a la carte μενού ή του περίφημου Winter Omakase μενού. Σύμφωνα, μάλιστα, με τα pairings που είχαν σχεδιάσει οι bartenders με το Winter Omakase δινόταν η δυνατότητα επιλογής τριών cocktails από τη λίστα ημέρας σε προνομιακή τιμή. Όσοι επέλεγαν φαγητό από το ala carte μενού μπορούσαν να ταιριάξουν τα πιάτα με ένα από τα τουλάχιστον 5 διαθέσιμα cocktails, σε αρμονικούς ή αντιθετικούς συνδυασμούς.

Μπάγκος- Παπακωνσταντίνου

Η πιο χαλαρή πρόταση πάντως ήταν να προτιμήσει κάποιος το Μartini Lounge. Στη μπάρα μαζί με το ποτό το προσωπικό σέρβιρε  απογειωτικά matsuhisa bites -το τέλειο match finger food- αλκοόλ, καθώς λιχουδιές όπως το sashimi salad roll και τα edaname beans με αλάτι ανέδειξαν μοναδικά τη γεύση των cocktails και δε βάρυναν το στομάχι.

Ενημερωτικά, στο Martini Lounge έκαναν «απόβαση» ο Γιάννης Σαμαράς από το TheTrap μαζί με τον Ξαβιέ Μισαηλίδη του Holy Spirit, ο Μανώλης Λυκιαρδόπουλος ( Theory Bar) και ο Θοδωρής Πύριλλος (A for Athens), ενώ ακολούθησαν ο Ηλίας Μαρινάκης του 42 Bar και ο Αλέξανδρος Γκιγκόπουλος από το Rehab.

Τη σκυτάλη πήραν ο Γιώργος Μπάγκος (Theory Bar )και ο Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου του The Clumsies  και στη συνέχεια οι Δημήτρης Κιάκος (The Gin Joint) και Θοδωρής Αναγνώστου (CV Distiller).

Ακολούθησαν ο Στέλιος Παπαδόπουλος (Brand Ambassador Jose Cuervo) και ο Στέφανος Δραγανιδάκης (The Trap), ενώ το event ολοκληρώθηκε με τον Γιάννη Κοροβέση του Noel να «κοντράρει» ευγενώς μεν, απευθείας δε το Χάρη Γεωργόπουλο.

Μαρινάκης- Γκιγκόπουλος

13 αξιόλογοι και διάσημοι εκπρόσωποι του bartending υποσχέθηκαν να ανανεώσουν το κλίμα της Αθηναϊκής ριβιέρας. Και έδειξαν να το καταφέρνουν.  

Η συνέχεια αναμένεται να δοθεί στο καλοκαιρινό Martini Bar.

Matsuhisa Athens, Απόλλωνος 40, Αστέρας Βουλιαγμένης
Ώρες Λειτουργίας: Τετάρτη-Πέμπτη:19:30-00:30, Παρασκευή:19:30-1:00, Σάββατο:14:30-1:00, Κυριακή:14:00-22:00, Δευτέρα και Τρίτη: Κλειστά // www.matsuhisaathens.com // www.astir-palace.com

. 

The post Matsuhisa Welcomes The Bartenders appeared first on POPAGANDA.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποια είναι η πραγματική διάσταση της γαστρονομίας; Τι είναι αυτό που την κάνει τόσο σημαντική; Για ποιο λόγο τα όριά της ξεφεύγουν από το στενό διατροφικό πλαίσιο και την μεταμορφώνουν σε Τέχνη;

Μια αυθόρμητη (και για αυτό το λόγο άκρως αληθινή) απάντηση θα ήταν ότι η γαστρονομία είναι μια μορφή Τέχνης, διότι διεγείρει τις ανθρώπινες αισθήσεις και προκαλεί το συναίσθημα και το νου. Κι ως τέτοια, όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται, η γαστρονομία είναι πολιτισμός. 

Στην Ελλάδα, πάντως, το πιο δύσκολο κομμάτι προώθησης κάθε πολιτισμικής δραστηριότητας είναι να εκπροσωπείται από ισχυρούς και σταθερούς θεσμούς που έχουν τη δυνατότητα να της χαρίσουν αίγλη και κυρίως διάρκεια.

Τον απαιτητικό αυτό ρόλο, στα γαστρονομικά χωράφια, ανέλαβε και φέτος το φεστιβάλ Sani Gourmet, αυτή τη φορά όμως βαδίζοντας έξω από την πεπατημένη. Το 2016 αποδείχτηκε το έτος της δημιουργικής αναζήτησης, καθώς οι διοργανωτές του επιδόθηκαν όλη τη χρονιά σε ένα επίμονο ψάξιμο προκειμένου να ανακαλύψουν τους νέους πλην αναγνωρισμένους chef οι οποίοι – κατά τη γνώμη τους – θα καθορίσουν το μέλλον της γαστρονομίας.

Σοκολάτα ivoire, λεμονοθύμαρο και κόκκινο σανταλόξυλο

Χάλιμπατ (το ψάρι ιππόγλωσσος ή καλκάνι) με ραβέντι, σαμπούκος και κολιτσίδα

Το μικρότερο, σε σχέση με άλλες χρονιές, αλλά πολύ πιο ουσιαστικό σε περιεχόμενο και στόχο Sani Gourmet ξεκίνησε με τον καιρό να παίζει extreme παιχνίδια, χωρίς όμως να καταφέρνει να χαλάσει τη διάθεση. Ίσως μάλιστα ακριβώς για αυτό να αποφάσισε να σταματήσει τα τερτίπια του και την Κυριακή στο opening party με τους τιμώμενους chef, ενώ όλα ξεκίνησαν με συννεφιά, στη συνέχεια ο λαμπρός ήλιος ήρθε κι εγκαταστάθηκε μόνιμα.

Υπό τους ήχους  ζωντανής μουσικής σε χαλαρούς ρυθμούς, στον κατάλευκο χώρο του Sea You Bar στην μαρίνα του Sani, γεμάτο από φορτωμένους μπουφέδες, ένα πολύχρωμο και ζωηρό πλήθος από foodies βρήκε τον παράδεισό του.  Οι διεθνείς star Mauricio Giovanini, Jan Hoffmann, Klemens Schraml, Oliver Piras, Alessandra del Favero,Yorick Tièche, Stephen Toman και οι δικοί μας αγαπημένοι Έλληνες, Σωτήρης Κοντιζάς και Αλέξανδρος Τσιοτίνης διατηρούσαν από ένα stand και δημιουργούσαν επί τόπου μικρά επικά αριστουργήματα. Το ταρτάρ από καρότα σιγοψημένα στο αλάτι, μερικώς φυλακισμένο σε τραγανή φλούδα καρότου των Oliver Piras και Alessandra del Favero, καθώς και το σκουμπρί με καπνιστή γεύση πάνω σε κόλιανδρο του Σωτήρη Κοντιζά κέρδισαν εγκωμιαστικά σχόλια, ενώ η απίστευτη ενεργητικότητα και η καλή διάθεση του Αλέξανδρου Τσιοτίνη και της ομάδας του που κερνούσαν όλο τον κόσμο μπουκίτσες από ταρτάρ ψαριού με θυμάρι, ελιά και αχινό έκανε όχι μόνο τον «πάγο» να σπάσει, αλλά δημιούργησε ένα κλίμα  τύπου «μια παρέα είμαστε και μια αγκαλιά μεγάλη».

Το επιδόρπιο του chef Jan Hoffmann από μήλο, αμύγδαλα και άγριο κορόμηλο

Ελάφι με βύσσινο, σαμπούκος και αγκινάρες Ιερουσαλήμ

Φυσικά, η γιορτή δεν περιορίστηκε γευστικά στα λιλιπούτεια γαστρονομικά διαμαντάκια των chefs. Στον κήπο είχε στηθεί ένα τεράστιο barbeque όπου οι μάγειροι του Sani Resort, χαμογελώντας πλατιά, έψηναν και φίλευαν τους καλεσμένους χορταστικά σουβλάκια από καλαμάρι, γαρίδα ή κεμπάπ σε αδιανόητες ποσότητες. Ιδιαίτερη μνεία σε αυτό το σημείο θα πρέπει να γίνει στην κα Φλώρα. Η γλυκύτατη αυτή γυναίκα στεκόταν πίσω από ένα μικρό πάγκο έχοντας μπροστά της ολόκληρες ψημένες μελιτζάνες, τις οποίες άδειαζε προσεχτικά και προσθέτοντας αλάτι, σκόρδο, μαϊντανό και ελαιόλαδο έφτιαχνε μια θαυμάσια μελιτζανοσαλάτα. Η κα Φλώρα δούλευε με τέτοιο μεράκι, που ρωτούσε κάθε προσκεκλημένο με ειλικρινές ενδιαφέρον αν η γεύση είναι σωστή, προσφέροντας σε αρκετούς την ευκαιρία να δοκιμάσουν μια sur mesure εκδοχή αυτού του βελούδινου, καπνιστού αριστουργήματος από μελιτζάνα. Η δε εικόνα της, ανάμεσα σε δύο συνθέσεις κατάφορτες  από φρούτα και λαχανικά, παρέπεμπε κατευθείαν στο θησαυροφύλακα του πλούτου που ξεχειλίζει από το μυθικό Κέρας της Αμάλθειας. Το μπαρ κερνούσε αφειδώς κρασί, σαμπάνια MUMM και Strongbow Cider, ενω η ευθυμία κέρδιζε ολοένα και περισσότερους φανατικούς οπαδούς.

Το βράδυ, μέσα στο ίδιο κλίμα, εντός του εστιατορίου Byblos Caviar πραγματοποιήθηκε το δείπνο που εμπνεύστηκε ο Klemens Schraml από την Αυστρία. Ο chef είναι μόλις 25 ετών. Παρά το νεαρό της ηλικίας του όμως έκανε τους παριστάμενους στο δείπνο να υποκλιθούν στο αναμφισβήτητο ταλέντο του. Οι πληροφορίες πριν το φαγητό είχαν εξάψει τη φαντασία στους περισσότερους -και σε κάποιους δύσπιστους είχαν τροφοδοτήσει την αμφισβήτηση- διότι έκαναν αναφορά για  ένα μενού που θα γεφύρωνε την αλπική κουζίνα με τις γεύσεις της θάλασσας. Ο Schraml όμως μας γοήτευσε όλους με την νοστιμιά των ευρηματικών πιάτων του. Αιθέριο το ωμό λαβράκι γλυκού νερού σε μαρινάδα από ελαιόλαδο και το κριτσίνι σε σχήμα κεράτου ελαφιού. Πυκνή σε υφή η πραλίνα κοτόπουλου με αχλάδι και εβέρνια, ενώ τρυφερό το ελάφι με βύσσινο, σαμπούκος και αγκινάρες Ιερουσαλήμ που ακολούθησε. Τα κρασιά τα οποία συνόδευσαν τα παραπάνω ήταν με τη σειρά η αρωματική Τέχνη Μαλαγουζιά, από το Κτήμα Τέχνη Οίνου και η βαθιά πορφυρή Nostos Syrrah (πραγματική αποκάλυψη) του Οινοποιείου Μανουσάκη από τα Χανιά. Το τυρί La Bouse με μαύρη τρούφα, βιολέτα, σταφύλια και φουντούκια συνοδεύτηκε με ένα Pinot Noir Villa Wolf του Dr. Loosen, ενώ το ιδιαίτερο επιδόρπιο με σοκολάτα ivoire, λεμονοθύμαρο και κόκκινο σανταλόξυλο με το αγαπημένο γλυκό κρασί Samos Vin Doux, από την περίφημη ποικιλία λευκή ποικιλία Μικρόρωγο της Σάμου.

Ο Klemens Schraml βάζει τις τελευταίες πινελιές στα πιάτα του

Klemens Schraml .Ωμό λαβράκι γλυκού νερού σε μαρινάδα από ελαιόλαδο και το κριτσίνι σε σχήμα κεράτου ελαφιού

Ο Klemens Schraml, που ξεκίνησε να μαγειρεύει στα πέντε του χρόνια στο εστιατόριο των γονιών του, δέχτηκε την επίσκεψη αρκετών ενθουσιασμένων πελατών στην κουζίνα του που θέλησαν να εκφράσουν το θαυμασμό τους για το πάντρεμα των παιδικών αναμνήσεών του από τα κυνήγια στην Αυστρία με τα βρώσιμα άνθη και την άφθαστη τεχνική. Απλός, με εφηβικό ενθουσιασμό και θερμή χειραψία, δημιούργησε με τον καλύτερο τρόπο την συναισθηματική κουζίνα για την οποία φημίζεται και έδωσε υποσχέσεις για ένα ακόμη πιο λαμπρό μέλλον.

Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε δυναμικά καθώς περιλάμβανε για αρχή μια πρωτόγνωρη και σπάνια εμπειρία: τη γνωριμία με τον κόσμο της σαμπάνιας και μάλιστα της πιο εκλεκτής ετικέτας G.H. Mumm. Μέσα από μια διαδικασία που κράτησε αρκετή ώρα κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον, ο εκπρόσωπος της θρυλικής σαμπάνιας μύησε τους παριστάμενους στο θαυμαστό βασίλειο της πολύτιμης φυσαλίδας. Μάθαμε για παράδειγμα ότι χρωστά το όνομά της στην περιοχή της Καμπανίας στη Γαλλία, που πριν χιλιάδες χρόνια πριν ήταν βυθός θάλασσας. Ότι τα σταφύλια μαζεύονται αποκλειστικά με τα χέρια κι ότι η οινοποίηση των σταφυλιών από τις ποικιλίες Chardonnay και Pinot noir ξεκινά μέσα σε 6 ώρες. Επίσης, πληροφορηθήκαμε πως στη συνέχεια ακολουθούν δύο στάδια ζυμώσεων και ό,τι -o υπεύθυνος για αυτή τη διαδικασία- cellar master αφήνει το κρασί να παλαιώσει για 31 μήνες με τα νεκρά κύτταρα των ζυμών, ελέγχοντας το αποτέλεσμα που αποτελεί την ταυτότητα του οίκου G.H. Mumm. Κατόπιν, καθήκοντα αναλαμβάνουν οι επονομαζόμενοι riddlers που ανακινούν 25.000 φιάλες την ημέρα προκειμένου να απομακρυνθεί το ίζημα από τη φιάλη, για να αποκτήσει το περιεχόμενο την ονομαστή  του διαύγεια. Η εργασία τους μάλιστα είναι τόσο επίπονη που κάνουν ειδικές ασκήσεις ενδυνάμωσης για τους  καρπούς και τα χέρια. Το «ταξίδι» αυτό ολοκληρώνεται στα κελάρια όπου η σαμπάνια παλαιώνεται επί μακρό χρονικό διάστημα. Η δική μας περιπλάνηση στον κόσμο της περιλάμβανε 4 διαφορετικά είδη ανάμεσα στις οποίες ξεχώρισαν η Mumm Le Rosé  (φρουτώδης, ζωηρή και –εξυπακούεται- ροζ) και η Mumm Blanc de Blancs (ντελικάτη, ανοιχτόχρωμη, με ευωδιά λουλουδιών και λεμονιού).

Πραλίνα κοτόπουλου με αχλάδι και εβέρνια

Ο 25χρονος chef Klemens Schraml ποζάρει λίγο πριν το δείπνο

Το δείπνο της δεύτερης και τελευταίας ημέρας  πραγματοποιήθηκε στο εστιατόριο Water και το τιμώμενο αστέρι ήταν ο Γερμανός chef Jan Hoffmann. Άνθρωπος χαμηλών τόνων, προτιμά να μιλούν τα πιάτα του για εκείνον. Και πραγματικά πράττει θαυμάσια διότι αυτά ακτινοβολούν τη χαρά της ζωής. Η μαγειρική του έχει επηρεαστεί από τους θρυλικούς chef Michelin Juan Amador και Christian Jürgens. Ο Hoffmann κατέκτησε ένα αστέρι Michelen πέρυσι στο εστιατόριο Seven Swans στη Φρανκφούρτη, στο οποίο εργάζεται ως επικεφαλής chef από το 2014. Σε ένα μακρύ ορθογώνιο τραπέζι, με το καλύτερο set up από όλα τα εστιατόρια που έχω δειπνήσει εδώ και χρόνια, κατέφθασε το πρώτο από μια πλειάδα έργων τέχνης: παντζάρι με κινόα, σπανάκι και αγγούρι, όλα δροσερά και φρέσκα με τη συνοδεία μιας σπιρτόζικης κεφαλονίτικης ρομπόλας από το οινοποιείο Gentilini, η οποία, σύμφωνα με το σομελιέ, παρουσιάζει αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με ένα Riesling. Ακολούθησε το πιάτο που έγινε viral στο instagram. Σε ένα λευκό βαθύ μπολ, βότανα του αγρού και φραγκοστάφυλα περιχύθηκαν επιτόπου από τα ευγενικά κορίτσια στο σέρβις, με ένα πράσινο ζωμό από κάπαρη και κατσικίσιο γάλα που κατέφθασε σε ατομική μικρή κανάτα. Η γεύση αυτής της κρύας σούπας ήταν τόσο έντονη και δυνατή που κατάφερε να ξυπνήσει  μνήμες από εφηβικά καλοκαίρια με αλάτι στο δέρμα και φιλιά στα χείλη.  Ακολούθησε μια ήπια προσγείωση στο τώρα, καθώς στο τραπέζι σερβιρίστηκε ένα έξοχα ψημένο χάλιμπατ (το ψάρι ιππόγλωσσος ή καλκάνι) με ραβέντι, σαμπούκος και κολιτσίδα, ενώ σειρά στο ποτήρι πήρε το λευκό  Ευχές Ερατεινές, μοναδικό  χαρμάνι Ασύρτικου, Μαλαγουζιάς και Chardonnay, από το Κτήμα Πιερία Ερατεινή. Άψογα μαγειρεμένο ήταν και το ελάφι, με καφέ, μυρωδάτα μούσμουλα και λάχανο και παρόλο που το συγκεκριμένο κρέας είναι ιδανικό για το χειμώνα, δεν έσπασε αυτή την καλοκαιρινή αίσθηση που κυριαρχούσε. Συνοδεύτηκε υποδειγματικά από ένα ισορροπημένο Pinot Noir του Κτήματος Άλφα από τους αμπελώνες του Αμύνταιου. Για το τέλος ο  Jan Hoffmann φύλαξε ένα παραμυθένιο γλυκό, στημένο στο πιάτο σαν να ήταν ακριβός πίνακας ζωγραφικής, με γευστικές πινελιές από μήλο, αμύγδαλα και άγριο κορόμηλο. Παρέα του ο φυσικός γλυκός λευκός οίνος Sunday, από την μικροοινοποιία Μυλωνά, που ζυμώνεται σε αμφορείς (!).

Barbeque στο opening party του Sani Gourmet 2016

Η γλυκύτατη κα Φλώρα μπροστά στον πάγκο με την μελιτζανοσαλάτα

Οι λέξεις καμιά φορά δεν επαρκούν για να περιγράψουν τα συναισθήματα. Κι αυτές οι λίγες μέρες στο Sani Gourmet ξεχειλίζουν από αυτά. Δεν ήταν μόνο το εξαιρετικό φαγητό και ο συνδυασμός του με το εκλεκτό κρασί. Ήταν η αύρα αυτών των chefs που με ένστικτο και γνώση ξεχώρισαν οι διοργανωτές του θεσμού ως ανερχόμενα αστέρια. Η τέχνη τους δεν αποτυπώνεται με λόγια ούτε με φευγαλέα φωτογραφικά στιγμιότυπα. Ήταν οι καινούριες φιλίες που άνθισαν, οι κουβέντες που δεν έλεγαν να τελειώσουν, το γέλιο και η χαρά. Και μαζί με αυτά η υποδειγματική φιλοξενία και οι υπηρεσίες του Sani Resort. Αλήθεια, το προσωπικό του ξενοδοχείου εκεί ξεπερνά τον εαυτό του καθημερινά κάνοντάς σε να αισθάνεσαι κι εσύ καλύτερος άνθρωπος. Ξεκινώντας, ας πούμε, από το γεγονός ότι λες κατά μέσω όρο 47 φορές «καλημέρα» και αμέτρητα ευχαριστώ επειδή κάποιος από αυτούς τους εργαζόμενους θυμήθηκε να σε φιλέψει το σοκολατάκι που σου αρέσει, αλλά και ποιον καφέ προτιμάς να πίνεις το πρωί. Μικρές λεπτομέρειες; Μπορεί. Αλλά αυτές αποτελούν το σύνολο. Αυτές κάνουν το Sani Gourmet να ξεχωρίζει. Κάθε φορά. Και του χρόνου, λοιπόν.

Sani Resort // Κασσάνδρα Χαλκιδικής // www.sani-resort.com

The post Το ανατέλλον άστρο του σπουδαιότερου  γαστρονομικού φεστιβάλ στην Ελλάδα appeared first on POPAGANDA.

Παραμονή ταξιδιού στη Δράμα. Στόχος του η γνωριμία με τους ανθρώπους του κρασιού σε αυτά τα μέρη. Με τα κρασιά τους. Με τους κόπους . Και τις ελπίδες τους.  Όλα αυτά στα πλαίσια της διοργάνωσης με το εύστοχο όνομα Δραμοινογνωσία. Φίλος, σχολιάζοντας την επικείμενη εξόρμηση στη Μακεδονία, δήλωσε ότι ο τόπος είναι ένα άγνωστο διαμάντι που κρυβόταν καιρό (μέχρι πριν λίγα χρόνια ακόμη και η σήμανση στην εθνική οδό ήταν ανύπαρκτη) κι έχει απίστευτες πλευρές να επιδείξει. Κι αυτά τα λόγια αύξησαν την προσμονή. 

Η επόμενη μέρα επιβεβαίωσε τις προσδοκίες. Ο τόπος ξετυλιγόταν σαν πράσινο κουβάρι από τα τζάμια του πούλμαν, στη διαδρομή από Θεσσαλονίκη προς Δράμα. Δάση, ποτάμια, καλλιέργειες όλα δημιουργούσαν μια πολύχρωμη σύνθεση σαν ένα αμερικάνικο patchwork πάπλωμα, σε γήινους χρωματισμούς. Εννέα συνολικά οινοποιεία έχουν την έδρα τους στη Δράμα, μας ενημέρωσαν οι διοργανωτές της Δραμοινογνωσίας, προσθέτοντας περήφανα ότι το αμπελοτόπι καλύπτει συνολική έκταση 5.000 στρεμμάτων. Λίγο αργότερα η δημοσιογραφική ομάδα έφτασε στο Μικροχώρι Δράμας. Εκεί ήρθε σε επαφή με τους οινοποιούς από το Κτήμα «Τέχνη Οίνου», τον πολιτικό μηχανικό Γιάννη Παπαδόπουλο και  τον αρχιτέκτονα Γιάννη Καλαϊτζίδη που το 1993 ξεκίνησαν να ασχολούνται με το κρασί με μοναδικό τους «όπλο» το μεράκι και την αγάπη τους για ένα  μικρό οικογενειακό αμπελώνα. Καθώς η ξενάγηση ξεκινά ο μαγικός κόσμος του κρασιού αποκαλύπτει τα μυστικά του. Μέσα στα κελάρια και στους χώρους παραγωγής μαθαίνουμε ότι ο τόπος αγάπησε πολύ τις ποικιλίες Cabernet Sauvignon, Sauvignon Blanc, Merlot, Syrah και Cabernet Franc και τους έδωσε όλους τους χυμούς του για να αναπτυχθούν. Κοντά τους  τράνεψαν και οι ελληνικές ποικιλίες  Ασύρτικο, Μαλαγουζιά και Αγιωργίτικο. Οι συνδυασμοί μεταξύ γηγενών και ξένων ποικιλιών  έχουν ως αποτέλεσμα τα εξαιρετικά δραμινά κρασιά που επάξια βραβεύονται  σε διεθνείς διαγωνισμούς. Μιλώντας ειδικά για το λευκό Τέχνη Αλυπίας 2012, έναν υπέροχα φρουτώδη συνδυασμό Sauvignon Blanc με Ασύρτικο που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο Berliner Wein Trophy 2013, στη Γερμανία.

Επόμενη στάση το Κτήμα Παυλίδη το οποίο βρίσκεται κοντά στο όρος Φαλακρό. Πρόκειται για ένα οινοποιείο με προσεγμένη  minimal διακόσμηση, λιτές γραμμές, προηγμένη τεχνολογία και αμπελώνες 600 στρεμμάτων, τόσο σε αργιλώδη όσο και σε κόκκινα χώματα. Κατά τη διάρκεια της γευστικής δοκιμής των σειρών κρασιού Thema και Emphasis οι πληροφορίες διά στόματος του ιδιοκτήτη Χριστόφορου Παυλίδη πέφτουν βροχή: Μας μιλά για το δροσερό κλίμα της περιοχής που ευνοεί την ωρίμανση του κρασιού, για τους αέρηδες από τα βουνά που χαϊδεύουν τις ρώγες των σταφυλιών, για το νυχτερινό τρύγο που κρατά από τις 12:00 το βράδυ ως το πρωί και για τις 360.000 φιάλες που παράγει  το οινοποιείο σε ετήσια βάση, προκειμένου να εξάγει ένα μεγάλο μέρος σε Ευρώπη, Αμερική, Κίνα και Βουλγαρία. Προσωπική προτίμηση το ροζέ Thema, πιο ευκολόπιοτο και λιγότερο τανικό από τα δυνατά κόκκινα του κτήματος, ένα κρασί προορισμένο να αφήνει μια αίσθηση φράουλας και φρούτων του δάσους. Κι ενώ το μυαλό συνδυάζει το ρόδινο αυτό θαύμα στη σκέψη με μια μεγαλειώδη ναπολιταίν μακαρονάδα, στο τραπέζι καταφτάνει μια γευστική έκπληξη από το Γυναικείο Συνεταιρισμό Κοκκινογείων: στριφτή μοσχομυριστή χορτόπιτα και κοτόπιτα με πιπεριές, με τραγανό φύλλο που σπάει στο στόμα, χωρίς να λαδώνει και να λιγώνει.

Είσοδος στο οινοποιείο του Νίκου Λαζαρίδη

Μικρότερη παραγωγή σε φιάλες (περίπου 50.000) έχει το Κτήμα Μιχαηλίδη στον Άγιο Αθανάσιο. Ο ιδιοκτήτης του Ιορδάνης Μιχαηλίδης φύτεψε το πρώτο του αμπέλι στα δεκαέξι. Έκτοτε ο θεός Διόνυσος έβγαλε μέσα του ρίζες και τον πρόσταξε να φτιάξει έναν αμπελώνα το 1992, τον πρόστρεξε να τελειώσει το οινοποιείο το 2004 και ξενύχτησε μαζί του όταν έβγαλε το πρώτο του κρασί το 2005. Η παραγωγή του είναι απόλυτα ελεγχόμενη από τον ίδιο καθώς χρησιμοποιεί μόνο τον πλούτο από τα δικά του αμπέλια. Ανάμεσα στις ετικέτες του ξεχωρίζει το βραβευμένο λαμπερό ρουμπινί Πύλη ερυθρός, ιδανικός σύντροφος για αλλαντικά, τυριά και ημίξηρο ροζέ Queen ένας ολοκαίνουριος συνδυασμός από Syrah και Gewurztraminer σε σομόν αποχρώσεις όλο φρεσκάδα και τσαχπινιά που ταιριάζει με εξωτικά πιάτα με τζίντζερ και ανανά. Η επίσκεψη δεν είχε μόνο οινικό χαρακτήρα, αλλά επεκτάθηκε και στα χωράφια της αρχαιολογίας καθώς η συζήτηση γρήγορα έφτασε στους αρχαίους λινοβάτες (αυτούς που πατούσαν τα σταφύλια) στην ανασκαφή που έκανε ο βυζαντινολόγος Θανάσης Παπαζώτος στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 στους Αρχαίους Φιλίππους και στην παράδοση της περιοχής στα άλογα και στις ιπποδρομίες, η οποία έλκει την καταγωγή της από τον αρχαίο Θράκα ιππέα. 

Λίγο αργότερα πήρε σειρά στη διήγηση ιστοριών ο χημικός- οινολόγος Μπάκης Τσάλκος στο Κτήμα Οινογένεσις ένα από τα ωραιότερα οινοποιεία της περιοχής. Με motto του «κρασιά με συνέχεια και συνέπεια» ως άλλος pioneer ήρθε στη Δράμα πριν από πολλά χρόνια (αφού θήτευσε με επιτυχία στα οινοποιεία της Γαλλίας που τόσο αγάπησε) όταν η περιοχή δε διέθετε παρά μόνο το «οικογενειακό αμπελάκι». Φέτος, μάλιστα, έχει να καμαρώνει ότι είναι ο 38^ος τρύγος του. Με επιμονή και επιμονή, με αυστηρές, κάθετες  διαδικασίες δημιούργησε εντυπωσιακά κρασιά όπως το Δέκα λευκό κρασί (Sauvignon Blanc 55% – Ugni blanc 30% – Semillion 15%)  που ωριμάζει για 5 μήνες σε 3 διαφορετικούς τύπους βαρελιών κι έχει αρώματα από μέλι κι από γλυκά ώριμα κίτρινα φρούτα (φανταστείτε το συνδυασμένο με ένα σιγοψειμένο στο φούρνο αρνάκι). Η ετικέτα του στην οποία κυριαρχεί το λατινικό Χ το οποίο συμβολίζει τον αριθμό 10, έχει πολλαπλές αναγνώσεις καθώς σύμφωνα με τον Μπάκη Τσάλκο αποτελεί ταυτόχρονα το αρχικό γράμμα του ονόματός του, της λέξης χρόνος, αλλά και τον αριθμό της φανέλας του super star ποδοσφαιριστή Lionel Messi. Αποκάλυψη και το λευκό αρωματικό κρασί Thyrsus χαρμάνι Μαλαγουζιάς και Viognier, δημιούργημα του Αλέξανδρου Τσάλκου που παραπέμπει στο γνωστό διονυσιακό σύμβολο των Μαινάδων, έχοντας κάτι από τη ζωντάνια τους. Στο τραπέζι η γλυκύτατη πεθερά του κ. Τσάλκου σέρβιρε τζιγιεροσαρμάδες, ντολμαδάκια με αμπελόφυλλο, πίτες και μπομπάρι που έφτιαξε η ίδια.

Το απόγευμα η ομάδα έφτασε στο Κτήμα Nico Lazaridi. Εδώ συναντήθηκε πλέον με πραγματικά μεγάλα μεγέθη. Στη Δράμα το αμπελοτόπι εκτείνεται σε έκταση 800 στρεμμάτων, με αναλογία 60% λευκές ποικιλίες και 40% κόκκινες, που δίνουν 850.000 μπουκάλια κρασί ετησίως. Κάνουν τρύγο στις αρχές Αυγούστου, ενώ το εμφιαλοτήριο έχει τη δυνατότητα να «κλείνει» 3.500 φιάλες την ώρα. Στα 6.500 τ.μ του συγκροτήματος υπάρχουν χώροι οινοποίησης, παραγωγής, εμφιάλωσης και  αποθήκευσης, υπόγειες κάβες για την ωρίμανση των κρασιών, γραφεία, χώροι γευσιγνωσίας και σεμιναρίων, καθώς και η περίφημη πινακοθήκη «Μαγικό Βουνό», η οποία φιλοξενεί τα έργα όλων των σημαντικών καλλιτεχνών, που αποτελούν τα εικαστικά θέματα των ετικετών των κρασιών του Κτήματος (ανάμεσα τους πίνακες της σπουδαίας Όπυ Ζούνη). Αιχμή του δόρατος στα λευκά, που κέρδισαν τις εντυπώσεις, το Μαγικό Βουνό (Sauvignon Blanc) που παραπέμπει στο χρυσοφόρο Παγγαίο όρος και το Perpetuus (Semillon) το οποίο σημαίνει διαρκής, διηνεκής και υπενθυμίζει την αέναη αναζήτηση νέων γευστικών εμπειριών και ποιοτικής υπέρβασης του ιδιοκτήτη. Κοντά τους το νεότερο Cavalieri LAZARIDI (Sauvignon Blanc, Ασύρτικο) και το Château Nico Lazaridi (Sauvignon Blanc, Ugni Blanc και Μοσχάτου Αλεξανδρείας).

Οι αμπελώνες του Ιορδάνη Μιχαηλίδη

Η οινική περιπλάνηση δε θα μπορούσε να παραλείψει το Κτήμα Kώστα Λαζαρίδη που η δυναμική του ξεπερνά τα 1.800 στρέμματα. Τεράστιο οινοποιείο, εξοπλισμένο καιοργανωμένο σε βαθμό τελειότητας με υποδειγματικές κάβες παλαίωσης. Κι όλα αυτά ξεκίνησαν από ένα αμπελώνα μόλις 85 στρεμμάτων το 1992. Σήμερα το οινοποιείο δεν περιορίζεται μόνο στην παραγωγή κρασιού αλλά έχει προχωρήσει με άλματα στο τσίπουρο και στο ούζο με την ετικέτα Ηδωνικό και στο εκλεπτυσμένα αποστάγματα σταφυλής με το Methexis . Οι απανταχού foodies, επίσης,  γνωρίζουν πολύ καλά το βαλσαμικό ξύδι Botanico από επιλεγμένα σταφύλια Semillon με κορυφαία επιλογή το Aceto Botanico Red Seal που παλαιώνει για έξι χρόνια σε βαρέλια. Τα κρασιά του Κτήματος είναι ο φημισμένος Αμέθυστος, το Chateau Julia, η Οινότρια Γη, το Domaine Costa Lazaridi και η Οινωδία.  Εντυπωσιακό ήταν το κελάρι με τις σπάνιες φιλοτεχνημένες στο χέρι φιάλες magnum αλλά και ο διάδρομος με τα μαρμάρινα γλυπτά (αντίγραφα αρχαιοελληνικής τέχνης) που αποτελεί ευθεία σύνδεση της οινοποιείας με την ιστορία της οικογένειας Λαζαρίδη στην επεξεργασία μαρμάρου. Η οινογευσία πραγματοποιήθηκε σε ένα μεγάλο μοναστηριακό τραπέζι στο οποίο έφταναν αδιάκοπα εκλεκτοί μεζέδες – κάποιοι μάλιστα εντελώς αναπάντεχοι όπως η ελαφρώς σοταρισμένη μοσχαρίσια γλώσσα, οι αέρινοι κολοκυθοκεφτέδες και η φιλεταρισμένη ρέγγα περασμένη από φωτιά και ξύδι. Στην είσοδο πλήθος κόσμου περίμενε υπομονετικά παρά τη ζέστη να απολαύσει τη ζεστή φιλοξενία του Κώστα Λαζαρίδη που είναι συνώνυμη του χαρακτήρα του. 

Τελευταία στάση το Κτήμα Μανωλεσάκη, στην Αδριανή. Το οποίο αποτέλεσε την πιο μεγάλη έκπληξη  διότι ο Σταύρος  Μανωλεσάκης, ιδιοκτήτης του οινοποιείου, είχε ετοιμάσει ένα τεράστιο υπαίθριο πάρτι, μια κρητική γιορτή με 20 αρνιά να ψήνονται αντικρυστά , προκειμένου να τιμήσει τους καλεσμένους αλλά και τις κρητικές ρίζες του. Η παραγωγή του κτήματος ξεκίνησε στα τέλη δεκαετίας του ’80 με τις κλασικές διεθνείς ποικιλίες σε ιδιόκτητους αμπελώνες. Σήμερα, παράγει κρασιά και από τις ελληνικές Μαλαγουζιά, Μοσχάτο Αλεξανδρείας και Αγιωργίτικο. Οι ετικέτες του περιλαμβάνουν το Γέννημα Ψυχής (λευκό, ροζέ και κόκκινο), ένα μονοποικιλιακό στιβαρό Cabernet Sauvignon ιδανικό για κυνήγι, την βαθυκόκκινη  Πελαγία (από το όνομα της μεγάλης κόρης του Σταύρου), τη σειρά EXIS (ερυθρό και λευκό), μια μυρωδάτη Μαλαγουζιά και την ροζέ ημίγλυκη Αναστασία από Cabernet Sauvignon, με έμπνευση τη μικρότερη κόρη της οικογένειας.   

Λίγο πριν την αναχώρηση επικράτησε μια γλυκιά μελαγχολία. Κάθε φορά που αποχαιρετά κανείς μια ανοιχτή αγκαλιά, άλλωστε, ένας κόμπος δεν ανεβαίνει στο λαιμό; Δεν ήταν μόνο τα σπουδαία κρασιά που δοκιμάσαμε. Ή οι εκπληκτικοί μεζέδες που τα συνόδευαν. Ήταν και η φιλοξενία στο πανέμορφο και ολοκαίνουριο ξενοδοχείο HYDRAMA που βρίσκεται πάνω στις τυρκουάζ πηγές της Αγίας Βαρβάρας. Ήταν τo κέφι των κατοίκων της πόλης, οι οποίοι συμμετείχαν ολόψυχα στις εκδηλώσεις του θεσμού της Δραμοινογνωσίας. Τα μπαχαρικά και τα αρωματικά βότανα στο κατάστημα του Παναγιωτίδη.  Τα αλλαντικά Sary της οικογένεια Σαρήμπογια και αυτά του Μπέγγα. Τα χρώματα. Τα αρώματα. Οι γεύσεις. Όλα αυτά τα συστατικά που κάνουν τη Δράμα συναρπαστικό προορισμό. Σε όλα τα παραπάνω να προσθέσω ακόμη τούτο. Κάτι που φαίνεται με την πρώτη ματιά πλέον: την επιμονή των παθιασμένων οινοποιών της. Που μόνοι τους ξεκίνησαν την επανάσταση στην ποιότητα, το πρώτο βήμα για μια κοσμογονική αλλαγή στο τοπίο αυτής της χώρας. Και τους αξίζει κάθε αναγνώριση και επιτυχία. 

The post Κυνηγώντας τα (λευκά, ροζέ και κόκκινα) διαμάντια του νομού Δράμας appeared first on POPAGANDA.

The post Όλη η γαστρονομία των Κυκλάδων σε 302 σελίδες appeared first on POPAGANDA.

Οι περισσότεροι Αθηναίοι, μέχρι πριν λίγα χρόνια, προσπερνούσαν μάλλον βιαστικά τον πεζόδρομο της Καλαμιώτου. Κάπως σκυφτοί, πνιγμένοι οι περισσότεροι  στις σκέψεις  και στο άγχος. Παρά τα υφασματάδικα, τα οποία με την πολύχρωμη πραμάτεια τους κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες να αλλάξουν το σκηνικό, τα βήματα πνιγόντουσαν στις κόρνες  από τα διερχόμενα μηχανάκια και σχεδόν κανείς δεν έστρεφε το βλέμμα προς τα πάνω για να χαζέψει τη μαγική πράσινη σκιά των δέντρων. Δειλά – δειλά όμως, κάποια στιγμή, η γειτονιά άλλαξε πρόσωπο. Έγινε πιο φιλική στον επισκέπτη. Και τώρα πια τον καλωσορίζει χαμογελώντας.

Ανάμεσα στους πρεσβευτές αυτής της νέας προσέγγισης βρίσκεται το ΟΤΤΟ, της Μαρίας και του Αλέξανδρου. Η αλήθεια είναι ότι αρχικά οι αποχρώσεις του dusty pink  του καινούριου resto bar, που κυριαρχούν παντού, ξάφνιασαν. Μπροκάρ βελούδινα υφάσματα, εντυπωσιακά γύψινα, περίτεχνες απλίκες και φωτιστικά ήρθαν να διαφοροποιήσουν τον μόνιμο μινιμαλισμό και την industrial αισθητική των καταστημάτων του κέντρου. Με περιβάλλον, το οποίο παραπέμπει περισσότερο σε παρισινό boudoir και λιγότερο σε εστιατόριο, γρήγορα το ΟΤΤΟ προσέλκυσε το γυναικείο φύλο που αναγνώρισε σε αυτή την ατμόσφαιρα κάτι οικείο. Πιθανόν, να φαντάστηκε με μεγαλύτερη ευκολία το ιστορικό παρελθόν του χώρου – άλλωστε, το συγκεκριμένο κτήριο, ένα από τα πρώτα υπέροχα δείγματα της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής,  υπήρξε εξοχική κατοικία του βασιλιά Όθωνα το 1834 ( από εκεί πήρε το όνομά του το ΟΤΤΟ). Ατυχώς, από το λαμπρό του παρελθόν δεν έμειναν πολλά πράγματα, διότι πολλά αρχιτεκτονικά και διακοσμητικά στοιχεία του καταστράφηκαν προκειμένου να στεγάσει πολλούς και ετερόκλητους ενοίκους στο πέρασμα του χρόνου (ακόμη και ένα υποκατάστημα τράπεζας). Είναι ευτύχημα πάντως πως η Μαρία ανακάλυψε τη σπίθα που δεν έσβησε και με τις δικές της παρεμβάσεις  μετέτρεψε το βουβό και γκρίζο εσωτερικό σε ένα χώρο  που εκπέμπει ηρεμία, θετική ενέργεια και κομψότητα. 

Λαδένια και κουλούρι Θεσσαλονίκης

Παρά τις «βασιλικές» καταβολές, πάντως, το ΟΤΤΟ δεν αποπνέει καθόλου σνομπ αέρα. Αντίθετα, μάλιστα, έχει μάλλον παιχνιδιάρικη διάθεση κι ένα μενού βασισμένο αποκλειστικά σε ελληνικές γεύσεις και πρώτες ύλες. Διάθεση, που ειδικά στο πρωϊνό, γίνεται πιο έντονη. Ίσως γιατί οι ιδιοκτήτες του θέλουν όσο τίποτε άλλο να δώσουν μια επιπλέον ώθηση στη μέρα που ετοιμάζεται να αρχίσει. Το καταφέρνουν με το υπέροχο σοκολατένιο smoothie από ταχίνι και κακάο, αλλά και με εκείνο από σμέουρο, βατόμουρο, μύρτιλο και ελληνικό δροσερό στραγγιστό γιαούρτι (ιδέα του Αλέξανδρου, ο οποίος αγαπά τους πειραματισμούς με τα superfoods). Περισσότερο pizza παρά λαδένια Μήλου θυμίζει η πρόταση ζύμης που έχει εμπνευστεί ο σεφ. Παρόλα αυτά είναι τραγανή, ελαφριά και εξόχως χορταστική- ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι συνοδεύεται με τηγανητά αυγά, καπνιστό χοιρινό, πικάντικη κρέμα από φέτα Μυτιλήνης και κατακόκκινα ζουμερά ντοματίνια. Ενδιαφέρον έχει και το κουλούρι Θεσσαλονίκης με γαλοπούλα και πούδρα πράσινης ελιάς. Τη δυναμική ελληνική αντιπρόταση στα εγγλέζικα scrambled eggs αποτελεί ο καγιανάς με σύγλινο Μάνης και τραγανά κρουτόν, ενώ το κορυφαίο σε δημοτικότητα πιάτο του ΟΤΤΟ, η σπανακόπιτα με κρέμα φέτας και μυρωδάτο λάδι άνηθου δίνει σοφά το παρόν και στο breakfast  menu. Όλα τα παραπάνω «πάνε παρέα» με φρέσκους χυμούς, προσεγμένους καφέδες, αλλά και (έκπληξη!) παραδοσιακό κανελένιο, ζεστό ή κρύο σαλέπι.

Ακόμη κι αν κανείς αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τη νέα τάση που «προστάζει» την αναγκαιότητα του πρωϊνού στη διατροφή, το ΟΤΤΟ μπορεί να κάμψει τέτοιου είδους αντιστάσεις με γλυκύτητα. Πιθανόν, αυτό να οφείλεται στα ελληνικά καλούδια που χρησιμοποιεί -μιας κι αυτά μιλούν την ίδια «γλώσσα» με τις γεύσεις του θυμικού-  ή στη γυναικεία τρυφερότητα που αποπνέει ο χώρος. Ή ακόμη μπορεί απλά να συμβάλλουν σε αυτή την αίσθηση τα ροζ φλαμίνγκο, που μοιάζουν σαν να κινούνται στα  σουπλά, όταν τα σκαλιστά πιάτα με τις λιχουδιές ακουμπούν στο τραπέζι. Σε κάθε περίπτωση, μια δοκιμή πείθει ότι τελικά αξίζει τον κόπο να αλλάξουν οι πρωϊνές συνήθειες. Πάντα κατά το γευστικότερον.

ΟTTO RESTO BAR, Καλαμιώτου 16-18, τηλ: 210 3314676 // facebook.com/Otto-Resto-Bar

The post Τρώγοντας πρωινό στο εξοχικό του βασιλιά Όθωνα στο κέντρο της Αθήνας appeared first on POPAGANDA.

Στην Αθήνα οι υψηλές καλοκαιρινές θερμοκρασίες συνήθως οδηγούν τα βήματα σε κάποια κοντινή παραλία. Υπάρχει όμως και μια κατηγορία κατοίκων που προτιμά τους κήπους. Στο μυαλό τους κυριαρχεί η νοσταλγία για την εξοχή των παιδικών χρόνων, για τις πρασινάδες και για τα νερά, για το άφταστο άρωμα των νυχτολούλουδων, που ανοίγουν τα πέταλά τους, μόλις τα χαϊδέψουν οι πρώτες ώρες τις νύχτας. Και μπορεί αυτή η πόλη να απέχει πολύ από τη μυρωμένη Τοσκάνη, μα κρύβει μικρές, ανθισμένες οάσεις στην καρδιά της. Μια από αυτές είναι ο κήπος του Μεγάρου Αθηνών, στον οποίο έχει την έδρα του το εστιατόριο Fuga. Και είναι γεγονός πως η  καλοκαιρινή του έκδοση δεν έχει να ζηλέψει καθόλου σε στυλ τη χειμωνιάτικη. Για την ακρίβεια, μάλλον το αντίθετο συμβαίνει.

Εικόνα πρώτη: Σμαραγδένιοι μικροί λόφοι επί της υποδοχής, η μυρωδιά της χλόης σκορπισμένη στον αέρα, απαλός θόρυβος του ποτιστικού και μικρά μονοπάτια να οδηγούν προς τα επάνω, στον πιο απολαυστικό θερινό ανήφορο. 

Εικόνα δεύτερη: Δέντρα με δεκάδες λαμπιόνια, παρεϊστικα τραπέζια ακριβώς από κάτω, δεκάδες αφράτα μαξιλάρια στα καθίσματα κι ένα μακρόστενο μπαρ να τα κοιτάζει. Πίσω από τη μπάρα τα cocktails, που βασίζονται στα μυριστικά βότανα από τα παρτέρια, δηλώνουν το δυναμικό παρόν.

Τα τραπέζια στον κήπο

Εικόνα τρίτη: Ο ήλιος δύει. Τη θέση του παίρνουν τα αστέρια. Οι παρέες, γελώντας δυνατά, παραγγέλνουν από το ανανεωμένο μενού της άκρως ρομαντικής Fuga, πιάτα που «φωνάζουν» από μακριά το μεσογειακό τους ταπεραμέντο. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν το περίφημο ριζότο alla milanese και το τρυφερό vitello tonnato, από κρύο μοσχαρίσιο νουά, μέτρια ψημένο, με φινετσάτη σάλτσα τόνου. Για πιο «βαριά» ιταλικά γούστα υπάρχουν οι μπουκιές κατσικίσιου τυριού με καπονάτα, βασισμένη στην παραδοσιακή συνταγή της Σικελίας, δηλαδή με μελιτζάνα, τραγανά λαχανικά, κουκουνάρι και σταφίδες. Γεύση από κυριακάτικα μεσημέρια έχουν τα φρέσκα χειροποίητα λαζάνια alla bolognaise, καθώς και η κλασσική πλέον carbonara με καπνιστή πανσέτα, ένα ολόκληρο ζεστό κρόκο αβγού στην κορυφή (!) και κρέμα παρμεζάνας. Στη λίστα με τα επιδόρπια το sicilian semifreddo  με τα καραμελωμένα  καρύδια και τη  γλυκόπικρη σάλτσα σοκολάτας είναι θαυμάσια ισορροπημένο, ώστε να μη λιγώνει. Ακόμη πιο ανάλαφρη είναι η πανακότα με φρούτα του δάσους, χωρίς ευτυχώς να χάνει κάτι από το βελουδένια ντελικάτο και αρωματικό χαρακτήρα της. 

Πανακότα με φρούτα του δάσους

Ιδανική για το κλείσιμο μιας θαυμάσιας βραδιάς, μετά από μια συναυλία στο Μέγαρο, αλλά και για ένα ραντεβού με το πρόσωπο που κάνει την καρδιά να χτυπά, η μίνιμαλ Fuga κερδίζει στη μάχη των εντυπώσεων με αιχμή του δόρατος, ακριβώς για αυτόν το μυστικό της κήπο. Στα συν της το γεγονός ότι διαθέτει το «Summer in the City» το ειδικό μενού των 24€, το οποίο περιλαμβάνει ένα ορεκτικό ή σαλάτα, ζυμαρικά ή ριζότο, επιδόρπιο και δύο ποτήρια house wine (από Δευτέρα έως και Τετάρτη).

The post Fuga: Πώς να δειπνήσεις σαν Ιταλός στην καρδιά ενός κήπου appeared first on POPAGANDA.

Πενθήμερη με το Λύκειο. Να με τι έχει ταυτιστεί η Κέρκυρα. Σχεδόν πάντα, άλλωστε, η σχολική επιλογή «έπαιζε» ανάμεσα στην πολυσύχναστη Ρόδο και στη γαλανομάτα κοντέσα του Ιονίου. Κι ήταν εκείνοι που προτιμούσαν τη δεύτερη πολλοί. Γιατί ακόμη και σήμερα τα ίδια καμώματα μεταχειρίζεται, το ίδιο γητεύτρα παραμένει. Κλείνει το μάτι στον ανυποψίαστο επισκέπτη, ανοίγει τη βενετσιάνικη βεντάλια της και τον προκαλεί για βόλτες στα καντούνια. Μέχρι να του κλέψει την καρδιά. Προσφάτως, η signora αποφάσισε να κάνει και κάτι ακόμα με το θέμα «αποπλάνηση»: να αναδείξει την κουζίνα της, ανεβαίνοντας επίπεδο. Όσο ψηλότερα μπορεί. Και δε χρησιμοποιεί τις σκάλες παρά το ασανσέρ. Τόσο πολύ βιάζεται.

Για μπάνιο στο Imabari Seaside Lounge Bar & Resto

Imabari Seaside Lounge Bar & Resto. Η θέα.

Το bar του Imabari

Σε αυτή την προσπάθεια, φυσικά, δεν είναι μόνη. Ανάμεσα στους πιστούς της συμμάχους συγκαταλέγεται ο chef Αριστοτέλης Μέγκουλας. Ιδιαίτερα αγαπητός στο νησί ο Αριστοτέλης έχει ριχτεί ολόψυχα στην «μάχη» ανάδειξης του τόπου σε γαστρονομικό προορισμό, δίνοντας δείγματα γραφής τόσο στο Imabari Seaside Lounge Bar & Resto στο Φαληράκι, όσο και στο εστιατόριο Pomo d’Oro, μέσα στα στενά της πόλης. Στη φαρέτρα του, ανάμεσα στα άλλα, βρίσκονται τα φρέσκα ψάρια από τις θάλασσες του νησιού και κάποια από τα παραδοσιακά προϊόντα της Κέρκυρας, τα οποία χρησιμοποιεί συχνά στα πιάτα του και δηλώνει –δικαίως-περήφανος για αυτό. Ο λόγος, για το νούμπουλο και το σαλάδο. Παρόλο που ακούγονται μάλλον, σαν άγνωστες λέξεις στην πραγματικότητα αποτελούν τα διαμάντια της Κερκυραϊκής αλλαντοποιίας.

Το χταπόδι με το σαλάδο στο Imabari

Pomo d’ Oro Φλάν σπανάκι με μούς μπακαλιάρου, μαριναρισμένη σαρδέλα, καρύδια και σος πορτοκάλι

Στο μενού του Imabari για παράδειγμα το χοιρινό νούμπουλο «παντρεύεται» με πεπόνι, ροδάκινο, φέτα, καυτερή πιπεριά, καβουρδισμένο κουκουνάρι και μυρωδικά ή γίνεται σουβλάκι μαζί με γαρίδες και ξαπλώνει σε ένα στρώμα από πρασινάδες και ζουμερά ντοματίνια. Παράλληλα, το πιο πληθωρικό σαλάδο (ένα παραδοσιακό σαλάμι φυσικής ωρίμανσης, από εξαιρετικής ποιότητας χοιρινό και βόειο κρέας) συντροφεύει το μερακλίδικα ψημένο, μαλακό και χωρίς ίνες  χταπόδι. Και οι δύο τύποι αλλαντικών φτιάχνονται με φροντίδα από την εταιρεία CO.ME.CO της οικογένειας Λαβράνου. Οι άνθρωποί της μοιράζονται με τον chef το όραμα της ανάδειξης της τοπικής κουζίνας, προσαρμόζοντας τις παλιές μυστικές συνταγές στα δεδομένα της σύγχρονης τεχνολογίας σε ένα αλλαντοποιείο πρότυπο.

Corfu Beer & Αλλαντικά Comeco και η σαλάτα με νούμπουλο και πεπόνι

Ραβιόλι σουπιάς σε μπουγιαμπέσα

Τα πιάτα στο Imabari ταιριάζουν με το χαλαρό κλίμα που οφείλει να έχει ένα bar-restaurant δίπλα στη θάλασσα. Απευθύνονται όμως σε καταναλωτές με γευστικές απαιτήσεις, οι οποίοι δεν θα απογοητευτούν. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να αποτύχει το καρπούζι όταν θα μπερδευτεί  με τυροκαυτερή και ρόκα, γαρίδες και ελιές, σέλερι και φιστίκια Αιγίνης; Πώς να χάσει το πληθωρικό καλαμάρι γεμιστό με μους γαρίδας, παρέα με σος λεμόνι, μαστίχα, πράσινο πιπέρι και φάβα Φενεού; Την ίδια στιγμή, μνήμες από κυριακάτικα καλοκαίρια στο χωριό ξυπνούν τα αφράτα κεφτεδάκια με ψητές πατατούλες και δροσερό τζατζίκι στο πλάι.

Στο bar ο Σπύρος Κερκύρας κάνει τα γνωστά μαγικά μεσογειακά  του κόλπα: ρούμι, τζιν, τεκίλα και βότκα συναντούν το ελληνικό μέλι, τη μαστίχα και τα ολόφρεσκα φρούτα. Το αποτέλεσμα ικανοποιεί κάθε γούστο καθώς η λίστα των cocktails είναι χωρισμένη σε γεύσεις: γλυκιές ή γλυκόξινες, γλυκόπικρες  ή umami είναι σίγουρο ότι καλύπτουν όλους τους απαιτητικούς ουρανίσκους. Φουλ στα αρώματα εσπεριδοειδών το Imabari meets Peru,  έντονες πινελιές από μάγκο στο Bitter-Sweet Symphony και έντονο φούξια χρώμα στο γλυκό Milk & Honey. Όλα προσεχτικά μελετημένα ώστε να κάνουν έξοχο ταίριασμα με τα πιάτα του μενού.

Ραβιόλι ολικής γεμιστά με μους από συκωτάκια κοτόπουλο, μανιτάρια καβουρδισμένα φουντούκια και βερίκοκο

Ρόστ μπιφ από μοσχάρι άρωμα με ελιές, ταραμά, σέλερι, μυρωδικά

Η ίδια φροντίδα έχει δοθεί και στη λίστα των κρασιών, αν και λόγω καλοκαιριού οι μπύρες της Κερκυραϊκής ζυθοποιίας κλέβουν την παράσταση. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στην Ionian Epos, μια μπύρα διπλής ζύμωσης (vol. 7,5%) που παρασκευάζεται με την προσθήκη αγνού μελιού ανθέων. Το συγκινητικό στην υπόθεση δεν είναι μόνο η άφταστη γεύση της αλλά και η αναφορά στην Οδύσσεια που αναγράφεται στην ετικέτα, σύμφωνα με την οποία «..ο Βασιλιάς των Φαιάκων Αλκίνοος φύλασσε σε ασημένιους και χρυσούς κρατήρες κρίθινο οίνο». Την παράδοση αυτή, λοιπόν, έρχονται να τιμήσουν  2.800 χρόνια μετά ο Σπύρος Καλούδης και ο γιος του Θανάσης με την ατόφια Κερκυραϊκή τρέλα και το αδάμαστο κέφι.

Για το τέλος, ο Αριστοτέλης Μέγκουλας έχει επιλέξει ως επιδόρπια μια μεστή γευστικά μους bitter σοκολάτας και ένα πρωτότυπο ζελέ με Campari και πορτοκάλι. Και τα δύο έρχονται σε μικρά βαζάκια, έχοντας στο πλάι το καπάκι, θυμίζοντας κάτι από τα γλυκά του κουταλιού που φύλαγε στο ντουλάπι η μαμά για να φιλέψει τους καλεσμένους της. Στα συν του Imabari το άψογο σέρβις που δεν περιορίζεται στο τυπικό καλωσόρισμα με το παγωμένο χαμόγελο. Τα παιδιά πραγματικά νοιάζονται για τον πελάτη και είναι εξαιρετικά «διαβασμένα» στο θέμα του μενού. Έτσι προτείνουν, πάντα με διακριτικό τρόπο, γεύσεις, βγάζοντας από τη δύσκολη θέση τους αναποφάσιστους, μαντεύοντας σωστά τα γούστα και τη διάθεση της στιγμής.

O chef Αριστοτέλης Μέγκουλας δημιουργεί την περίφημη μπουγιαμπέσα του Pomo D’Oro

Ζελέ campari, πορτοκάλι

Από το πρωί, στις άνετες ξαπλώστρες για καφέ και σπιτικές λεμονάδες , μέχρι το βράδυ στο bar για ποτό στο φως των κεριών και με αιχμή του δόρατος τις εμπνευσμένες γεύσεις των πιάτων του, το Imabari δίνει ακριβώς αυτό που υπόσχεται: χαλαρές στιγμές  υψηλών προδιαγραφών. Αν μη τι άλλο η θέα στο Παλαιό Φρούριο, αλλά και στην παλιά σιδερένια σκάλα, την οποία  χρησιμοποιούσε η αρχόντισσα του τόπου για να κατέβει στην ακτή για μπάνιο, ταξιδεύει τη σκέψη σε άλλες εποχές. Κι αν τύχει κανείς σε πανσέληνο τότε θα απολαύσει, μαζί με το ταξίδι στην ιστορία, τη θάλασσα να βάφεται ασημένια.

Το ταπεραμέντο όμως του Αριστοτέλη αναδεικνύεται πλήρως στο Pomo D’ Oro. Πιθανόν διότι ο χώρος -φορτισμένος από βενετσιάνικες ιστορικές μνήμες – τον βοηθά να βγάλει στην επιφάνεια ευκολότερα εκείνες τις μνήμες και τις αποχρώσεις από την Ιταλία και τη Γαλλία τις οποίες κουβαλά. Γεγονός παραμένει πως καταφέρνει να τις ενσωματώσει πλήρως στη γαστρονομική κερκυραϊκή παράδοση. Στην πλατεία Σκαραμαγκά, λοιπόν, ο chef με τα γαλλικά γονίδια, που μετρά επίσης δέκα χρόνια παραμονής στη Μπολόνια, βρίσκει τον καμβά για να… ζωγραφίσει πίνακες! Διότι, έργα τέχνης είναι η μπουγιαμπέσα με σκορπίνα, μύδια, καλαμάρι, γαρίδες, βλίτα και μαύρα τορτελόνι σουπιάς, το τρυφερό μοσχαρίσιο ροστ μπιφ με ελιές ταραμά και μυρωδικά, όπως επίσης η ιντριγκαδόρικα αρωματική σαλάτα με το νούμπουλο και το πεπόνι (μιλάμε για το αλλαντικό που κοντράρει στα ίσια το ιταλικό prosciutto, ειδικά αυτό το γλυκό από την περιοχή  SanDaniele. Η δε μοσχαρίσια εκδοχή του νούμπουλου ξεπερνά σε γεύση  την περίφημη σκουρόχρωμη bresaola).

Cocktail Milk & Honey

Cocktail Imabari meets Peru

Άκρως μεσογειακό είναι το φλάν σπανάκι με μους μπακαλιάρου, μαριναρισμένη σαρδέλα, καρύδια και σος πορτοκάλι. Το ραβιόλι ολικής άλεσης με γέμιση πατέ συκωτάκια κοτόπουλο, μανιτάρια, ξερό βερίκοκο και καβουρντισμένο φουντούκι υπήρξε εξίσου υποδειγματικό. Στα επιδόρπια είναι καθοριστική η συμβολή της Μαρίας Στρατάκου: το αρωματικό της μιλφέιγ αποτελείται από χίλια φύλλα άφταστης τραγανής ζύμης που λιώνουν απολαυστικά στο στόμα  μαζί με τη μαστόρικα δουλεμένη κρέμα πατισερί βανίλια. Στο Pomo D’ Oro, όπως και στο Imabari, η λίστα των κρασιών, με έμφαση στις ελληνικές ετικέτες, έχει στηθεί για πετύχει το απόλυτο pairingμε το φαγητό και το καταφέρνει πολύ καλά. Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την ανακαινισμένη σάλα με το καλαίσθητο ντεκόρ, συμβάλλουν στο να πραγματωθεί το κορυφαίο ζητούμενο: η δημιουργία μιας γαστρονομικής ανάμνησης τόσο δυνατής που να συνδέει τον τόπο με τη γεύση και το αντίστροφο.

Να λοιπόν που τώρα, αρκετά χρόνια μετά, το νησί καταλήγει να κουμπώνει στο μυαλό με κάτι περισσότερο από την πενθήμερη σχολική εκδρομή. Το όνομά του πια αντιστοιχεί και σε αρώματα, σε πολύχρωμα πιάτα άφταστης νοστιμιάς, σε χρώματα από το ηλιοβασίλεμα κι από τη μπουκαμβίλια στην αυλή της σιόρας Αντζελίνα, στη γαλάζια θάλασσα, όπως επίσης και στα μνημεία το σούρουπο, στις μελωδίες που το σκάνε από τα ορθάνοιχτα παράθυρα του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, μέσα στο Κάστρο. Αλλά ο παρονομαστής παραμένει κοινός: και τότε και σήμερα, τίποτα δεν μπορεί να ξεπεράσει τη φιλοξενία και το ανοιχτόκαρδο γέλιο των κατοίκων της. Δεν υπάρχουν γκρίζες μέρες στην Κέρκυρα. Ακόμα κι όταν βρέχει.

The post Η γεύση της Κέρκυρας και ένας σπουδαίος σεφ appeared first on POPAGANDA.

Αν κάποιος ήθελε να αλλάξει το όνομα της Εθνικής Βιβλιοθήκης, το πιο πετυχημένο, το πιο κοντινό στην αξία της θα ήταν το «Εθνικό Θησαυροφυλάκιο». 183 χρόνια συνεχούς λειτουργίας, άλλωστε, την έχουν προικίσει, ούτε λίγο ούτε πολύ, με 598.000 τίτλους (490.000 από αυτούς είναι βιβλία). Αυτή η κιβωτός γνώσης βρίσκεται αντιμέτωπη με την πρόκληση μεταστέγασής της στις νέες εγκαταστάσεις στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Κι αυτό είναι ένα τεράστιο στοίχημα, καθώς η Εθνική Βιβλιοθήκη θέλει όσο τίποτε άλλο αυτή η αλλαγή να συνοδευτεί με την αναβάθμιση του ρόλου και των υπηρεσιών της τόσο απέναντι στους αναγνώστες της, όσο και έναντι των υπόλοιπων βιβλιοθηκών στη χώρα.  

Με το βλέμμα σε αυτό το στόχο, λοιπόν, η Εθνική Βιβλιοθήκη, ανέλαβε τη διεξαγωγή της καλοκαιρινής εκστρατείας προώθησης της ανάγνωσης και δημιουργικότητας, με την αρωγή του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος και με τους ΟΣΕ – ΤΡΑΙΝΟΣΕ να βρίσκονται για δεύτερη χρονιά στο πλευρό της. Πρόκειται για δράσεις που έχουν προγραμματίστηκαν σε βιβλιοθήκες σε όλη την Ελλάδα από τις 15 Ιουνίου ως τις 15 Σεπτεμβρίου, με θέμα «Γίνε εξερευνητής του κόσμου».

Η υπεύθυνη Ανάπτυξης Κοινού (Audience Development Manager) κα Στεφανία Ξυδιά μίλησε στην popaganda για αυτή την πρωτοβουλία, την ανταπόκριση που βρήκε από το κοινό, αλλά και για το όραμα της Εθνικής Βιβλιοθήκης για το μέλλον.

Η υπεύθυνη Ανάπτυξης Κοινού (Audience Development Manager) κα Στεφανία Ξυδιά

Ποιος είναι ο ρόλος σας στην Εθνική Βιβλιοθήκη κα Ξυδιά και τι ακριβώς σημαίνει ο τίτλος σας; Ποια είναι τα καθήκοντα που έχετε αναλάβει; Tο 2017 η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος πρόκειται να μεταστεγαστεί στις νέες της εγκαταστάσεις στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Είχα την τιμή να επιλεγώ στην ομάδα εξωτερικών συνεργατών που υποστηρίζει το ιστορικό αυτό έργο, ως υπεύθυνη Ανάπτυξης Κοινού (Audience Development Manager). Η Ανάπτυξη Κοινού στο πλαίσιο πολιτιστικών οργανισμών αφορά στρατηγικές και εφαρμογές, αφενός για την βέλτιστη δυνατή κάλυψη των αναγκών υπαρχόντων χρηστών αλλά και την προσέλκυση νέων ομάδων πολιτών. Τα καθήκοντά μου περιλαμβάνουν τη συμμετοχική διαμόρφωση μιας νέας ταυτότητας για την Εθνική Βιβλιοθήκη, τη χάραξη της στρατηγικής επικοινωνίας του οργανισμού και τις σχετικές εφαρμογές ενημέρωσης πολιτών καθώς και τον προγραμματισμό στοχευμένων δράσεων για διαφορετικές ομάδες κοινού. Η Εθνική Βιβλιοθήκη αναβαθμίζεται «ανοίγει» στον κόσμο και προσκαλεί κάθε πολίτη να ανακαλύψει τους θησαυρούς της.

Τι σχέση έχει η Καλοκαιρινή Εκστρατεία της Ε.Β.Ε. με το audience development της Εθνικής Βιβλιοθήκης; Η Καλοκαιρινή Εκστρατεία Ανάγνωσης και Δημιουργικότητας συντονίζεται από την Εθνική Βιβλιοθήκη και υλοποιείται από τις 140 Δημόσιες και Δημοτικές Βιβλιοθήκες που συμμετέχουν στον Δίκτυο Ελληνικών Βιβλιοθηκών. Οι βιβλιοθήκες λαμβάνουν επιμόρφωση, βιβλιογραφία και εκπαιδευτικό υλικό που εμπλουτίζει τα παιδικά τους τμήματα. Η διοργάνωση απευθύνεται κυρίως σε παιδιά 6-12 ετών τα οποία φέτος με το σύνθημα «Γίνε εξερευνητής του κόσμου!» συμμετέχουν σε 3500 δημιουργικά εργαστήρια σε βιβλιοθήκες σε όλη την Ελλάδα. Η Ανάπτυξη Κοινού για έναν οργανισμό σαν την Εθνική Βιβλιοθήκη οφείλει να επενδύει στη νέα γενιά φέρνοντας τα παιδιά σε επαφή με τον κόσμο του βιβλίου και την εξερεύνηση στο χώρο της βιβλιοθήκης από μικρή ηλικία. Είμαστε πεπεισμένοι ότι οι σχέσεις και οι αναμνήσεις που δημιουργούνται κατά την Καλοκαιρινή Εκστρατεία διαμορφώνουν τους νέους αναγνώστες και τους ερευνητές του μέλλοντος. Η Εθνική Βιβλιοθήκη διεκδικεί κεντρικό ρόλο στον χώρο της διάδοσης της γνώσης και ως εκ τούτου στοχεύει στην ανάπτυξη του κοινού των βιβλιοθηκών σε όλη τη χώρα.

https://www.youtube.com/watch?v=mzDeAUx9bJE

Τι προσβλέπετε μέσα από την δημιουργία του Δικτύου Βιβλιοθηκών που έχετε δημιουργήσει; Με την ανάπτυξη του Δικτύου Ελληνικών Βιβλιοθηκών, η Εθνική Βιβλιοθήκη φιλοδοξεί να αποτελέσει κόμβο ανταλλαγής τεχνογνωσίας και συνεργασίας για το σύνολο των βιβλιοθηκών στη χώρα, έτσι ώστε να εξελίξουν τις υπηρεσίες που προσφέρουν στην κοινωνία. Η Καλοκαιρινή Εκστρατεία αποτελεί τον πιλότο μιας σειράς προγραμμάτων για την επιμόρφωση των υπαλλήλων των βιβλιοθηκών, την αμοιβαία ενημέρωση και τον σχεδιασμό κοινών δράσεων. Απώτερος στόχος είναι η δημιουργία κοινών βιβλιογραφικών καταλόγων για τον εντοπισμό τεκμηρίων και η τυποποίηση διαδικασιών. Με την κατάρτιση ολοκληρωμένων σχεδίων η Εθνική Βιβλιοθήκη πρόκειται να διεκδικήσει με αξιώσεις συμμετοχή των μελών του δικτύου σε εθνικά και διεθνή χρηματοδοτικά προγράμματα. Τέλος, η από κοινού προάσπιση των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών θέσεων των βιβλιοθηκών στοχεύει οι βιβλιοθήκες στο μέλλον να βρεθούν στο επίκεντρο κάθε κοινότητας.

Ποιο είναι μέχρι στιγμής το feedback που έχετε πάρει από την Καλοκαιρινή Εκστρατεία; Η διοργάνωση βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη οπότε δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία αξιολόγησης, στην οποία συμμετέχουν οι υπάλληλοι των βιβλιοθηκών, οι εθελοντές που εμψυχώνουν τις δράσεις αλλά και οι γονείς των παιδιών που συμμετέχουν. Συλλέγουμε τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά δεδομένα τα οποία μας επιτρέπουν να αξιολογούμε την ποικιλομορφία και το αντίκτυπο των δράσεων σε κάθε πόλη. Ενδεικτικά, στο τριήμερο επιμορφωτικό σεμινάριο προετοιμασίας συμμετείχαν 140 βιβλιοθηκονόμοι οι οποίοι τόνισαν την ποιότητα και την αξιοπιστία που προσδίδει η συνεισφορά της Εθνικής Βιβλιοθήκης στη δουλειά τους. Αξίζει να σημειώσουμε ότι σε σχέση με πέρσι διπλασιάστηκε ο αριθμός των εργαστηρίων που προσφέρουν οι βιβλιοθήκες ενώ αυξάνεται συνεχώς ο αριθμός των βιβλιοθηκών που εγγράφονται στο δίκτυο. Προς το παρόν τα σχόλια που λαμβάνουμε από το κοινό είναι ενθουσιώδη. Παρακολουθούμε καθημερινά τις αναρτήσεις που γίνονται στα κοινωνικά δίκτυα με το κοινό hashtag #KE2016gr και παίρνουμε δύναμη από τα παιδικά χαμόγελα, τις ευφάνταστες δημιουργίες και τις βιβλιο-εξερευνήσεις που μοιράζονται οι συμμετέχοντες από άκρη σε άκρη της Ελλάδας.

https://www.youtube.com/watch?v=GsAdj0tHT_I

Ποιο θα ήταν για εσάς το επιθυμητό αποτέλεσμα; Πέρα από την ποιότητα του περιεχομένου των δράσεων της Καλοκαιρινής Εκστρατείας, δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στην καταγραφή και την βελτίωση της διαδικασίας συντονισμού της διοργάνωσης. Το επιμορφωτικό σεμινάριο, η ψηφιακή πλατφόρμα επικοινωνίας, η συλλογή των δεδομένων και η οργάνωση του ψηφιακού εκπαιδευτικού υλικού, η καταγραφή και η αξιολόγηση των δράσεων συνθέτουν μια πρότυπη μεθοδολογία η οποία εφαρμόζεται αυτή τη στιγμή για να υπηρετήσει το παιδικό κοινό, αλλά μπορεί να εξελιχθεί και να εφαρμοστεί σε νέα προγράμματα για διαφορετικές κατηγορίες κοινού (πχ. άνεργοι, πρόσφυγες, φοιτητές, άτομα τρίτης ηλικίας). Το επιθυμητό αποτέλεσμα θα ήταν το Δίκτυο Ελληνικών Βιβλιοθηκών να μπορέσει να μεταφέρει την εμπειρία αυτή σε νέους τομείς συλλογικής δράσης, αναπτύσσοντας αντίστοιχες εκστρατείες και διοργανώσεις που εμπλέκουν δεκάδες διαφορετικούς φορείς και χιλιάδες πολίτες. H νέα ιστοσελίδα network.nlg.gr θα παρέχει αυτό το κεντρικό σύστημα καταγραφής και συλλογής των δράσεων όλων των ελληνικών βιβλιοθηκών, οι οποίες παρά τις δυσκολίες, παράγουν ουσιαστικό έργο που αξίζει να υποστηριχθεί και να διαδοθεί πανελλαδικά.

Ποιοι είναι οι στόχοι σας για το μέλλον; Άμεση προτεραιότητα αποτελεί η επιτυχής μετεγκατάσταση της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και η ποιοτική αναβάθμιση των υπηρεσιών που προσφέρει στο κοινό. Το φιλόδοξο αυτό εγχείρημα περιλαμβάνει πολλούς επιμέρους στόχους για τους οποίους εργαζόμαστε σε καθημερινή βάση, εμπλέκοντας ενεργά το προσωπικό της Εθνικής Βιβλιοθήκης αλλά και εξειδικευμένους εξωτερικούς συνεργάτες. Απώτερος στόχος, η δημιουργία μιας Εθνικής Βιβλιοθήκης αντάξιας του παρελθόντος της και ικανής να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του μέλλοντος.

The post Γίνε εξερευνητής του κόσμου με την Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας appeared first on POPAGANDA.

Κάλυμνος. Διάσημη στο παρελθόν για τους ατρόμητους δύτες της, πλέον, κατακτά το παρόν και το μέλλον, καθώς αποτελεί ένα από τα κορυφαία αναρριχητικά πεδία παγκοσμίως για τους γενναίους λάτρεις του σπορ. Κι όχι μόνο. Το νησί του βυθού και του βράχου τολμά και στον εικαστικό χώρο. Φέτος, φιλοξενεί την έκθεση σύγχρονης τέχνης Corpus Isola, ένα διάλογο μεταξύ των καλλιτεχνών που συμμετέχουν με τον avant garde τόπο που τους φιλοξενεί. Η Κατερίνα Σπερέντζου, επιμελήτρια του πρωτοποριακού καλλιτεχνικού project, μίλησε στην popaganda για αυτό.

Τι ακριβώς περιλαμβάνει η έκθεση “Corpus Isola” που πραγματοποιείται στο νησί της Καλύμνου; H έκθεση Corpus Isola περιλαμβάνει έργα περφόρμανς, μουσικής, ποίησης, ζωγραφικής, γλυπτικής, φωτογραφίας και video art, 25 σύγχρονων καλλιτεχνών, τα οποία παρουσιάζονται στο ισόγειο του Βουβάλειου Παρθεναγωγείου στην Πόθια, τον μήνα Αύγουστο. Φορτιστής των έργων η νήσος Κάλυμνος.

Ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που έχουν δηλώσει συμμετοχή; Οι εκλεκτοί φίλοι καλλιτέχνες που έχουν προσκληθεί και συμμετέχουν είναι: οι φωτογράφοι Ανδρέας Σχοινάς, Χάρης Κακαρούχας, Παναγιώτης Λάμπρου, οι μουσικοί Νίκος Ξυδάκης, Mohammad,Βασίλης Φιλίππου, οι  εικαστικοί Ηλίας Σιψάς, Νίκος Παπαδόπουλος, Βασίλης Κουτούζης, Χρήστος Μπληγιάννος που με την Χριστίνα Νεγρεπόντη συμμετέχουν με έργα video art. Επίσης οι εικαστικοί Γιάννης Κόκκαλης, Ευνομία Δημητριάδου, Δανάη Νικολαίδη, Γιώργος Κοντονικολάου, που συμμετέχουν με έργα γλυπτικής, ο Steven C. Harvey που συμμετέχει με ζωγραφικό έργο, ο Βαγγέλης Χατζής που συμμετέχει με δύο έργα ψηφιακού κολλάζ, η Μαρία Μεθυμάκη που συμμετέχει με έργο γλυπτικής και σχέδια. Οι χορεύτριες Ιωάννα Τουμπακάρη και Μαρκέλλα Μανωλιάδη οι οποίες συμμετέχουν με έργα περφόρμανς. Τέλος, ο συγγραφέας Αντώνης Κατσούρης και η ποιήτρια Μαρίζα Παρασύρη συμβάλλουν με έργα λόγου.

Από πού αντλούν την έμπνευση για τα έργα τους οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν; Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες  συνδέονται με τις κυρίαρχες ιστορικές, κοινωνικές, οικονομικές, πολιτισμικές τάσεις και τις φυσικές δυνάμεις που συνολικά συνιστούν την ειδική εμπειρία της Νήσου Καλύμνου. Με οδηγό τα νησιωτικά αρχεία και με οικείο εργαλείο την εργασία in situ, οι καλλιτέχνες διερευνούν  το εκφραστικό φάσμα του ανθρώπινου σώματος, τα επίπεδα εμπειρίας, νοήματος και ορίων του.

Για ποιο λόγο επιλέχθηκε η Κάλυμνος; Διότι αποτελεί τόπο προγονικής καταγωγής. Γιατί διαθέτει ακαταμάχητα χαρακτηριστικά, καθαρές Δωρικές ποιότητες, ακραία σώματα και χαρακτήρες, συγκλονιστικές ιστορίες. Γιατί επιθυμούμε να συζητήσουμε δημόσια πως ένα αληθινά avant-garde νησί, πρωτοπόρο στις επιστήμες, τις τέχνες, τόπος αεικίνητων κοσμοπολίτικων μυαλών, έχει αποκοιμηθεί για να ξυπνήσει ως νησί  της άγονης γραμμής. Γιατί ακολουθήσαμε ένα κάλεσμα. Και μία δοκιμασία.

Πως αναδεικνύεται το νησί μέσα από τη δουλειά των καλλιτεχνών;Μέσα από το εκφραστικό ιδίωμα κάθε καλλιτέχνη το νησί αναδεικνύεται σαν ένας ζωντανός οργανισμός με πολλαπλή υπόσταση. Κατά περίπτωση, προκύπτει ως ένα νησί μαγνητικό, που ως γήινη κλίμακα μέσα στη συμπαντική κλίμακα προτείνει σώματα διαστημικά. Τελετουργικό, καθώς ταυτίζει τα σώματα με ρυθμικά μοτίβα. Προκύπτει ως  νησί αμείλικτα κάθετο, που γεννάει ακραία σώματα δυτών, αναρριχητών. Ως ένα νησί  ληξιαρχικό, που εξασφαλίζει ταυτότητα σε νόμιμα σώματα και ένα νησί τράνζιτ που λειτουργεί ως πέρασμα  βεβιασμένων σωμάτων. Ως ένα νησί αφετηρία που παράγει απόδημα σώματα και ένα νησί τόπος επαναπατρισμού διαθέσιμο για συγχώνευση και επούλωση. Τέλος, αναδεικνύεται ως ένα  νησί φορτιστής  αισθαντικών σωμάτων.

Ποια είναι η ανταπόκριση από το κοινό μέχρι τώρα; Όσοι έχουν διαβεί το προαύλιο του ιστορικού Βουβάλειου Παρθεναγωγείου ομολογούν ότι έχουν μια πρωτόγνωρη εμπειρία τέχνης. Με χαρά και συγκίνηση μέσα από τα έργα των καλλιτεχνών συναισθάνονται, συνειδητοποιούν και εορτάζουν τον τόπο τους ξανά.

Θεωρείτε ότι η συγκεκριμένη έκθεση αποτελεί μια λειτουργία, μια εμπειρία κι όχι ένα ακόμη καλλιτεχνικό δρώμενο; Η συγκεκριμένη έκθεση αποτελεί  προϊόν πολύμηνης αφοσίωσης σε ένα αχανές, δασύ υλικό. Ως καλλιτεχνικό αποτέλεσμα αποτελεί μια εμπειρία νοητική, ψυχική και αισθητηριακή για κάθε επισκέπτη, που κατά την ομολογία των Καλύμνιων επισκεπτών δεν έχει προηγούμενο στα καλλιτεχνικά χρονικά του νησιού. Η κοινή αυτή ομολογία  συνιστά τη δική μας συλλογική ηθική ικανοποίηση.

Info

Διάρκεια: 30 Ιουλίου-30 Αυγούστου 2016

Ώρες & Ημέρες Λειτουργίας: καθημερινά 11:00-13:00 & 19:30-22:30

Βουβάλειο Παρθεναγωγείο, Πόθια, Κάλυμνος

Είσοδος Ελεύθερη

Σύλληψη-Επιμέλεια: Κατερίνα Σπερέντζου

Εκτέλεση Παραγωγής: Out Of The Box Intermedia

The post «Κατάδυση» και «αναρρίχηση» στη συναρπαστική έκθεση σύγχρονης τέχνης Corpus Isola appeared first on POPAGANDA.

Είκοσι και κάτι χρόνια στο χώρο της γαστρονομίας, με παρουσία στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, στα περιοδικά, στις εφημερίδες και στο διαδίκτυο λογίζονται ως παράσημα. Κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που όταν παραχωρεί συνέντευξη η Νίκη Μηταρέα κυριαρχεί το άγχος πως όσες ερωτήσεις κι αν τεθούν, δε θα φτάσουν για να καλύψουν την πορεία της. Αφορμή για τη συνάντηση υπήρξαν οι εξαιρετικές συνταγές του βιβλίου της «Με κρασί και ελληνικά», προσεχτικά διαλεγμένες για αναγνώστες με υψηλές γαστρονομικές προσδοκίες και μαγειρικές ανησυχίες. Δεν είναι η πρώτη φορά που η κομψή γευσιγνώστρια ασχολείται με το πάντρεμα του φαγητού με το κρασί. Η πρώτη της συγγραφική απόπειρα με τίτλο «Οινομαγειρέματα» είχε μεγάλη επιτυχία, καθώς γρήγορα αναγνωρίστηκε σε παγκόσμιο επίπεδο. Το αγαπά το κρασί η Νίκη. Όπως αγαπά και το φαγητό. Με τον ίδιο τρόπο που ο εκτιμητής των έργων τέχνης αναγνωρίζει τις αυθεντικές δημιουργίες των μεγάλων εικαστικών. Έτσι κι εκείνη. Παρατηρεί. Στοχάζεται. Και μετά σε ταξιδεύει στο μαγικό κόσμο που μόλις ανακάλυψε. 

Ποια είναι η δημιουργική διαδικασία που ακολουθείτε για να γράψετε ένα νέο βιβλίο και πόσο προσωπική διαδρομή είναι; Για να γράψεις ένα βιβλίο μαγειρικής χρειάζεσαι γευστική μνήμη, ευχάριστη διάθεση και καλούς φίλους. Η γευστική μνήμη είναι απαραίτητο να επιστρατευτεί για να επαναφέρει στο προσκήνιο υλικά και συνδυασμούς. Η καλή διάθεση αποτελεί προϋπόθεση δημιουργικότητας, είναι σαφές άλλωστε ότι το καλό φαγητό δεν μπορεί να προκύψει σε συνθήκες αυξημένης δυσθυμίας. Οι καλοί φίλοι είναι απαραίτητοι γιατί καθώς δοκιμάζεις τις δυνάμεις σου σε καινούργιες συνταγές εμπνεύσεις, υλικά , συνδυασμούς πρέπει κάποιοι να είναι πρόθυμοι να γευτούν τις  επιτυχίες αλλά και τις αποτυχίες και να διατυπώσουν την κριτική τους. Σε κάθε περίπτωση η διαδικασία είναι γοητευτική. Μπαίνω στην κουζίνα, ζώνομαι με την μακριά ποδιά μου, σερβίρω ένα ποτήρι κρασί που θα με συντροφεύσει στο μαγείρεμα  και ξεκινώ τις δοκιμές.

Τι επιδιώκατε όταν γράψατε το πρώτο σας βιβλίο; Θεωρείτε ότι σήμερα έχετε πετύχει τους στόχους σας; Τόσο το παλιό όσο και το καινούργιο βιβλίο μου τα συνόδευε η ευχή και η πρόθεση να παρακινήσουν τον αναγνώστη τους να εκτιμήσει την αξία της μαγειρικής και τις συνταγές  που ευωδιάζουν Ελλάδα. Να παίξει το ρόλο του οδηγού στην απόλαυση του κρασιού και του φαγητού. Να ξεσηκώσει τον αναγνώστη να μπει στην κουζίνα και να μαγειρέψει, να αγαπήσετε ή να ερωτευτεί το κρασί και να εμβαθύνει στα μυστικά του, να γνωρίσει το ρόλο του κρασιού στην μαγειρική και να αφεθεί σε ένα ευφάνταστο παιχνίδι χρωμάτων και αρωμάτων.     

Πως αισθανθήκατε όταν το βιβλίο σας «Οινομαγειρέματα» (η πρώτη συγγραφική σας δουλειά), βραβεύτηκε ως το καλύτερο βιβλίο με συνταγές μαγειρικής με βάση το κρασί στον κόσμο, ενώ απέσπασε Αργυρό μετάλλιο στην κατηγορία «Best book on cooking with wine & spirits in the world»; Υπάρχουν πολλών ειδών διακρίσεις. Επιβράβευση της δουλειάς μου θεωρώ το γεγονός ότι άνθρωποι πολύ σημαντικοί από το χώρο του ελληνικού κρασιού και του φαγητού εξέφρασαν θετικά σχόλια για το βιβλίο μου. Όπως επίσης θεωρώ επιβράβευση  ότι πολλοί «ανώνυμοι» αναγνώστες μού ομολογούν ότι βρήκαν σε αυτό στοιχεία χρήσιμα στην καθημερινότητα τους. Όπως και να έχει, αποτέλεσε τιμή και χαρά για μένα η διεθνής διάκριση του βιβλίου μου, μια βράβευση αναγνωρίζει και την εμβέλεια της ελληνικής γεύσης πέρα από τα γεωγραφικά σύνορά της.

Μιλήστε μας λίγο για το τελευταίο σας βιβλίο «Με κρασί και ελληνικά». Στο «Με Κρασί και Ελληνικά» επέλεξα συνταγές απλές, με κοινά χαρακτηριστικά τους ότι το κρασί έχει ρόλο στη παρασκευή τους και ότι η εντοπιότητα των ελληνικών προϊόντων που αξιοποιούνται από τις συνταγές, ισχυροποιεί το στίγμα της κουζίνας μας, διατηρεί την αυθεντικότητα του γευστικού μας πολιτισμού. Η αγάπη μου για τα προϊόντα που παράγονται σε διάφορες γωνιές της Ελλάδας με οδήγησε σε πολλά ταξίδια, άπειρες δοκιμές και συζητήσεις με τους ανθρώπους που τα παράγουν. Οι κουβέντες μου με τις νοικοκυρές που συναντούσα σε διάφορα μέρη για τα μυστικά της μαγειρικής τους πλούτιζαν την γνώση μου και ερέθιζαν το ενδιαφέρον μου για την γευστική κληρονομιά του τόπου τους. Μέσα από τα προϊόντα και τις συνταγές κάθε τόπου ανακάλυπτα μαγεμένη την ζωή και τον πολιτισμό του. Αυτό το υλικό ήταν η έμπνευση  για αυτό το βιβλίο. Μάζεψα υλικά από όλη την Ελλάδα που αναδύουν τις ιδιαιτερότητες του τόπου που τα γέννησε, έκανα δοκιμές, μαγείρεψα για φίλους που γεύτηκαν τις επιτυχίες αλλά και τις αποτυχίες. Στο μαγείρεμα έβαλα τα αρώματα των ελληνικών κρασιών και τσουγκρίσαμε πολλά ποτήρια για να συνδυάσω και το κρασί που θα ταίριαζε σε κάθε συνταγή.

Ποιο είναι το συστατικό/υλικό στην κουζίνα που σας ενθουσιάζει; Η σοφία της παράδοσης αλλά και οι πειραματισμοί της τεχνικής έχουν αποδείξει ότι το κρασί μπορεί να προσθέσει πολλά στη μαγειρική. Αν λάβουμε υπόψη μας τον μεγάλο αριθμό των χαρακτηριστικών που μπορούμε να συναντήσουμε σε διάφορα κρασιά όπως τα διαφορετικά χρώματα, η ηλικιακή φρεσκάδα ή ωριμότητα, τα διάφορα επίπεδα περιεκτικότητας σε οινόπνευμα καθώς και μια σειρά από ιδιότητες που προσδιορίζουν τις πολλαπλές προσωπικότητες του κρασιού θα κατανοήσουμε γιατί συμβαίνει αυτό. Ας μην ξεχνάμε ότι το κρασί δεν είναι μια απλή πρώτη ύλη. Είναι ένα προϊόν ήδη ώριμο και αναπτυγμένο. Η παρουσία του και μόνο σε μια συνταγή είναι ικανή να βελτιώσει θεαματικά τη σύνθεσή της. Επιτυγχάνει μόνο του πολύπλοκα αποτελέσματα για τα οποία θα χρειαζόταν κανείς να καταφύγει σε διάφορους συνδυασμούς υλικών αν δεν είχε στη διάθεση του το κρασί.

Μπορείτε να μας περιγράψετε το πιάτο που κατά τη γνώμη σας προσεγγίζει τη φιλοσοφία σας; Μου αρέσουν όλες οι συνταγές που έχω καταγράψει στο νέο βιβλίο μου «Με κρασί και ελληνικά». Κάθε μια έχει πίσω της ιστορία και αναζήτηση αλλά και προσωπικά βιώματα. Αν πρέπει να ξεχωρίσω μία, αυτή θα είναι το κουσκουσάκι που μαγειρεύεται σε χυμό ροδιού και κρασιού και συνοδεύεται από καπνιστό χέλι. Θεωρώ τον συνδυασμό αναπάντεχο όπου τα αρώματα του κρασιού και του ροδιού «πατούν» στην διακριτική παρουσία του χειροποίητου ζυμαρικού για να συναντήσουν το κάπνισμα από το χέλι. Σύγχρονη  προσέγγιση που αξιοποιεί παραδοσιακά προϊόντα.

Τι θαυμάζετε στην ελληνική σχολή μαγειρικής; Οι γεύσεις της Ελλάδας είναι τόσο πολύπλοκες όσο πλούσια είναι η ελληνική φύση με αναπάντεχες εναλλαγές που ταράζουν το μάτι και την ψυχή. Όσο πολυσυλλεκτική είναι η ανθρώπινη μαγιά αυτού του τόπου με πολλές εθνικές καταβολές και παραδόσεις που χάνονται στον τόπο και στον χρόνο. Είναι όμως ταυτόχρονα τόσο απλές όσο αγνά και πρωτόγονα αυθεντικά είναι το άρωμα του θυμαριού, το χρώμα της ελιάς, η μέθη της αμπέλου, η γλύκα του μελιού. Μυρωδιές, χρώματα, αναπάντεχο πάντρεμα υλικών, αυστηρές παραδόσεις που τηρούνται από γενιά σε γενιά, διαφορετικές εθνικές καταβολές ακόμη και μυστικισμός, όλα έχουν τη θέση τους σε αυτό το μαγικό πάζλ που ονομάζουμε ελληνική γεύση.

Τι πιστεύετε ότι υπερισχύει στη μαγειρική; Η τεχνική ή το συναίσθημα; Στο φαγητό αυτά που με γοητεύουν είναι το πολύ απλό και το πολύ σύνθετο. Δεν μου αρέσει όμως η πολυπλοκότητα να λειτουργεί εις βάρος της αυθεντικότητας. Πιστεύω ότι  η γοητεία της μαγειρικής βρίσκεται στην ικανότητα να αναδεικνύεις τις γεύσεις των καλών πρώτων υλών. Τεχνική και συναίσθημα πρέπει να συνυπάρχουν αρμονικά. 

Τι είναι αυτό που κάνει σπουδαίο έναν σεφ και ένα πιάτο; Για απαντήσω θα δανειστώ τα λόγια ενός σεφ που εγώ θεωρώ σπουδαίο, του Σωτήρη Ευαγγέλου: «Δεν υπάρχουν ιδιότητες που κάνουν ένα καλό σεφ. Υπάρχουν σταθερές όπως συνέπεια, πειθαρχία, γνώσεις, ανοιχτό μυαλό, σεβασμός στην προσωπικότητα και την ιδιαιτερότητα του κάθε μάγειρα της ομάδας για να μπορέσεις να δουλέψεις αποτελεσματικά. Όμως ορισμένες  φορές η πολυπλοκότητα και οι προχωρημένες τεχνικές λειτουργούν εις βάρος της αμεσότητας, της άνεσης και της νοστιμιάς. Πολυπλοκότητα χωρίς δημιουργικότητα δεν οδηγεί πουθενά. Όλα έχουν να κάνουν με τον σεφ που μαγειρεύει. Πρέπει να είσαι δημιουργός όχι αντιγραφέας. Ο Φεράν Αντριά έκανε κάτι προχωρημένο. Οι μιμητές του οφείλουν να κάνουν κάτι περισσότερο». 

Ποια πιάτα συμπυκνώνουν τη φιλοσοφία της ελληνικής κουζίνας; Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο αλλά αυτό που με γοητεύει πραγματικά είναι ένα απλό σπιτικό φαγητό που θα το βρω συνήθως εκτός Αθήνας, φτιαγμένο από μια νοικοκυρά που θα μου το προσφέρει με αγάπη έχοντας αξιοποιήσει ότι είχε πρόχειρο από τον κήπο της. Η περίσσια νοστιμιά που αναδεικνύεται από τέτοια πιάτα όταν μάλιστα συνοδεύεται από την σεμνότητα της ρήσης «δεν έκανα κάτι σπουδαίο» που συνήθως συνοδεύει ένα ειλικρινές σπιτικό φαγητό,  πραγματικά με μαγεύει. 

Αγαπάτε πολύ το κρασί. Μπορείτε να μας δώσετε μια συμβουλή για να μη χανόμαστε μπροστά στις ετικέτες; Το να αγοράζεις κρασί από ένα κατάστημα λιανικής ή μια κάβα είναι εντελώς διαφορετικό από το να διαλέγεις από μια λίστα κρασιών σε ένα εστιατόριο. Μπορεί να αισθάνεσαι ότι δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις, υπάρχουν όμως κάποια βήματα που αν τα ακολουθήσεις μπορείς να βρεις την άκρη του νήματος στο λαβύρινθο μιας μεγάλης προθήκης με κρασιά. Κατά αρχήν φρόντισε να οργανωθείς. Είναι εύκολο να ξεχάσεις αυτό για το οποίο πήγες, για αυτό φτιάξε μια λίστα πριν ξεκινήσεις. Προσπάθησε να παραμείνεις ψύχραιμος όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα ολόκληρο «τοίχο» από άγνωστες ετικέτες κρασιού. Προσδιόρισε τον προϋπολογισμό σου πριν ξεκινήσεις να ψωνίσεις. Ενημερώσου για τις ειδικές προσφορές και συστάσεις που μπορεί να υπάρχουν στο κατάστημα. Αν υπάρχει βοήθεια από κάποιον υπάλληλο εκμεταλλεύσου την. Αν δεν έχεις υποστήριξη εξέτασε προσεκτικά τις ετικέτες που μαρτυρούν ότι θέλεις να μάθεις για το κρασί.

Ποια είναι η πιο δυνατή γαστρονομική σας ανάμνηση και πως επηρέασε την καριέρα σας; Η φρεσκάδα του αχινού, το ψητό χταπόδι και η γοητεία των ολόφρεσκων τραγάνων ρυσοκόκκινων μπαρμπουνιών μου φέρνει στην μνήμη αλησμόνητα βράδια καλοκαιρινά στο λιμανάκι της Νάουσας στην Πάρο τσιμπούσια με φίλους σε μια κατάσταση απόλυτης αθωότητας.  Ήταν η εποχή που είχα την ευκαιρία να γευτώ το χταπόδι, τη γούνα και την κακαβιά όπως τα έφτιαχναν οι ψαράδες για να συνοδέψουν τη σούμα τους και το ντόπιο κρασί τους πριν το νησί προσαρμοστεί γαστρονομικά στις ανάγκες και τις απαιτήσεις των καλοκαιρινών επισκεπτών και πριν η δική μου επαγγελματική ενασχόληση με το φαγητό μου δώσει γευστικές αναμνήσεις από όλο τον κόσμο.

Ποια συνταγή ξεχωρίζετε ανάμεσα στις αγαπημένες σας; Τα σμυρναίικα σουτζουκάκια όπως καταγράφεται στο βιβλίο μου με «Κρασί και Ελληνικά» είναι η συνταγή της γιαγιάς μου Ανδρονίκης που έμαθα να τα μαγειρεύω από μικρή στο πλευρό της. Κάθε φορά που τα φτιάχνω θυμάμαι τον εαυτό μου να παρακολουθώ την σχεδόν τελετουργική διαδικασία και να προσπαθώ να βρω ευκαιρία να φάω μια μπουκιά από το βουτηγμένο σε γλυκιά Μαυροδάφνη ψωμί της συνταγής.  

Η Νίκη Μηταρέα συνεργάζεται με την Lifo, το Elle και το olivemagazine.gr. Τα βιβλία της «Οινομαγειρέματα» και «Με Κρασί και Ελληνικά» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη. 

The post Η Νίκη Μηταρέα ξέρει από καλό κρασί (και από μαγειρική με κρασί) appeared first on POPAGANDA.